18-10-2012 – Santiago de Compostela

Gisteren zijn Anneke en ik minstens vijf keer doornat geregend. Steeds als we in een café of restaurant een beetje opgedroogd waren en de sprong naar een volgende locatie waagden kregen we strijk en zet hele bakken water over ons heen. Nu zult u wellicht zeggen: "Da's nou jammer, maar jullie hebben toch goede regenkleding?" Dan kan ik alleen maar zeggen dat dit helemaal waar is, doch die fijne kleding lag fijn droog in ons fijne pension. Goed hè? Nou ja, toen we dus voor de zoveelste keer drijfnat café Casino binnenliepen, duurde het in ieder geval erg lang voordat ik weer een beetje warm werd. Het interieur van dit etablissement is weliswaar fraai, doch de voorgeschotelde maaltijden waren het toch niet helemaal. De tortellini van Anneke smaakte niet naar tortellini en dat mag je toch minimaal verwachten als je zo'n gerecht hebt besteld. Ook de arme dieren in mijn paella-fruits-de-mer hadden de zee lang geleden voor het laatst gezien. Ondanks de matige kwaliteit van ons voedsel hebben we ons opperbest vermaakt en ik kan alleen maar vaststellen dat de aanwezigheid van Anneke tijdens de laatste week van mijn camino een absolute verrijking is geweest. Haar aanwezigheid heeft ons heel dicht bij elkaar gebracht en is een zeer positieve bijdrage geweest aan mijn camino.

Na een gezellig ontbijtje zijn we samen naar het busstation gewandeld waar we nog een laatste kop koffie hebben gedronken alvorens de bus naar het vliegveld vertrok. Na ons afscheid ben ik op m'n gemak het centrum van Santiago ingewandeld. Inmiddels had ik al het besluit genomen ook mijn vertrek uit Santiago niet langer uit te stellen. Na de nodige informatie te hebben ingewonnen op het station heb ik besloten om morgen de trein te nemen naar Burgos en van daaruit de trein naar Parijs te nemen. Ik heb vervolgens mijn intrek in een goedkoop hotelletje genomen en heb wat souvenirs gekocht. Door Santiago slenterend werd mijn aandacht toch weer getrokken door de kathedraal en ik stapte naar binnen. Het gebedshuis zat bomvol gelovigen, toeristen en pelgrims en ik was precies op tijd om de beroemde butafumero in zijn volle glorie heen-en-weer geslingerd te zien worden. Het was inderdaad een zeer indrukwekkend schouwspel dat ik niet had willen missen.

Anneke, meid, ik weet dat je dit ook graag had willen zien. Helaas zat het er niet in, maar ik zal je het filmpje dat ik heb gemaakt graag laten zien. In ieder geval een fijne thuiskomst, succes met het oppikken van het reguliere leven en heel veel plezier met het voorbereiden van je camino.

Voor alle duidelijkheid: nee, ik ga (helaas) niet naar huis via de Malediven. Lekker is maar ene vinger lang en als ik naar dit soort oorden ga, is dat bij voorkeur niet alleen. Het toeval wil echter dat ik via Parijs moet reizen. Laat ik nou nog nooit die stad in oktober hebben gezien.....