Trainen 2

Nog drie maanden te gaan tot D-Day. Nee, de exacte vertrekdatum weet ik nog niet; zodra ik daarvan ben bevallen roep ik dat wel. Nog steeds loop ik minstens twee maal in de week trouw mijn oefenrondjes in wisselend terrein. De lengte van deze tripjes loopt op tot circa 30 km daags. Mét volle rugzak, dat wel. Het ding weegt thans (inclusief eten en drinken) zo’n 16 kg schoon aan de haak. Dat is dus teveel! Tijdens trainingstochten maakt dit niet zoveel uit; je kunt immers beter te zwaar trainen dan te licht. Toch zal ik binnenkort de inhoud van mijn rugzak nog eens zeer kritisch op noodzaak moeten beschouwen. Wat heb ik absoluut nodig onderweg en wat kan er eventueel toch nog thuis blijven? Dat zal nog een héél gepuzzel worden.

Mijn podotherapeut heeft mijn inlegzooltjes keurig aangepast zodat ik geen noemenswaardige klachten meer heb van mijn Morton-neuroom. Hij zit er nog wel hoor, maar zijn latente aanwezigheid is niet meer van storende aard. Andere probleempjes komen daarvoor in de plaats. Zo raakt de huid van mijn enkels en voeten behoorlijk geïrriteerd door (hoogstwaarschijnlijk) mijn wandelsokken. Vuurrode vlekken en een branderig gevoel zijn daarvan het gevolg. Eerst een beetje en, nu ik wat vaker en verder loop, de laatste tijd steeds meer. Ergo; op zoek naar andere wandelsokken en blijven uitproberen.

Een ander voorval is de watervoorziening tijdens het lopen. Even voor alle duidelijkheid; drinken uit een onhandige en ouderwetse veldfles is helemaal uit en al helemáál niet meer van deze eeuw. De hedendaagse wandelaar lest zijn dorst middels een drinksysteem waarvan het reservoir, als een plastic kwal, wordt opgeborgen in zijn rugzak. Aan de onderzijde van de kwal is een kunststof slang bevestigd. Deze slang wordt door een daartoe speciaal aangebrachte opening in de rugzak gevoerd en aan het uiteinde van de slang zit een rubberen drinkmechanisme dat zich nog het best laat vergelijken met een tepel. De slang-met-tepel is middels een handig magneetje bevestigd aan het draagharnas van de rugzak, en wel op dusdanige wijze, dat de dorstige wandelaar slechts de tepel van het magneetje hoeft te nemen en deze naar zijn mond te brengen. Is de tepel eenmaal in de mond dan ontwaakt bij de argeloze wandelaar een reeds lang verloren gewaand overlevingsinstinct en begint hij in reflex spontaan te zuigen.

Dit systeem heeft de welluidende naam “Camel-bag” gekregen. Zelfs met weinig fantasie begrijpt u waarom. In Nederland is dit woord onmiddellijk verbasterd tot “Camelbak” en als zodanig bij diverse buitensportwinkels verkrijgbaar. Bega niet de vergissing om in zo’n buitensportspeciaalzaak naar een “Camel-toe” te vragen. Daarmee krijgt u waarschijnlijk wel de lachers op uw hand, doch het zal uw reputatie geen goed doen. Het grote voordeel van dit drinksysteem is dat de wandelaar kleinere hoeveelheden drinkt, maar wel veel vaker en per saldo dus méér drinkt dan een wandelaar die zich aan ouderwetse (veld-)flessen laaft. Daarnaast past er in een “Camel-bag” wel 3 liter water en da’s meer dan in een reguliere drinkfles. Het ding tot de rand afvullen is ook kiezen voor 3 kg extra gewicht in je rugzak…. Het is dus zaak vooraf uit te zoeken waar zich het eerstvolgende tappunt bevindt en daarop de hoeveelheid mee te sjouwen drinkwater af te stemmen.

Maar ja, er kleeft ook een nadeel aan dit systeem. Het reservoir van de “Camel-bag” is vervaardigd van een dun en soepel soort kunststof en bij het afstellen van de rugzak worden spanriemen gebruikt waardoor de “Camel-bag” onder druk komt te staan. Jullie voelen hem al aankomen; het ding kan dus ook gaan lekken. En dat deed ie dus. Vorige week. In mijn rugzak nog wel. En da’s niet fijn. De vuile rot-kwal. Nu kan ik dit wel hebben tijdens een trainingstochtje, maar op weg naar Ome Jacobus is zoiets een regelrechte ramp. Inmiddels heb ik mijn lekkende kamelentas bij Bever ingeleverd. “Nee meneer, dat zou niet mogen. We gaan hem opsturen naar de fabriek en daar zal een team van 25 deskundigen zich gedurende 4 ½ maand continue bezighouden met het zoeken naar de oorzaak van uw probleem. Indien blijkt dat het een fabricagefout is, krijgt u natuurlijk restitutie van het aankoopbedrag….”. Ik heb vandaag dus gewoon een nieuwe “Camel-bag” gekocht, want mijn trainingsprogramma stopt niet. Ik ben wel voornemens er straks nóg voorzichtiger mee te doen. In het ergste geval zal ik toch die ouwe veldfles weer uit mijn plunjezak moeten halen…..(zucht)