Trainen 8

Na twee volle dagen zweten in ons onvolprezen doch meedogenloos heuvelend Zuid-Limburgs landschap ben ik een aantal ervaringen rijker en minimaal één illusie armer geworden. In deze tijd van het jaar doet de natuur haar stinkende best om er op z’n allermooist uit te zien. Nu is Moeder Natuur in Zuid-Limburg meestentijds al prominent aanwezig, in de maand Mei doet ze er nog een schepje bovenop. Dit geldt onverkort ook voor het weer. De eerste wandeldag bleef het tot ver in de middag ronduit mistig met temperaturen die niet boven de 20 graden uit wilden komen, doch de tweede wandeldag begon meteen al met een knetterende zon en nog vóór het middaguur liep het kwik op tot 30 graden. Ook dan is het Gerendal ronduit prachtig en is het een genot om langs de Geul en over de holle weggetjes te kuieren die het bekende kalkplateau met onze meest zuidelijke provinciale hoofdstad verbinden.

De eerste dag liep ik van Ubachsberg naar Maastricht. Met een omweg natuurlijk, anders kom je niet aan de door mijzelf opgelegde 30 km. De tweede dag bracht mijn eega me naar Mechelen. Van daaruit was het, met een omweg, ruim 27 km tot aan ons overnachtingsadres in Maastricht. Nu was ik natuurlijk niet voor het eerst in deze omgeving. Toch is het frappant iedere keer weer andere dingen te ontdekken. Op de een-of-andere manier doet dit landschap me steeds weer denken aan The Shire; het door Tolkien zo pakkend omschreven karakteristieke woongebied van de Hobbits uit The Lord of the Rings. Daarbij kan het geen toeval zijn dat de gemiddelde autochtone Zuid-Limburger ronduit klein van stuk is en een aan Hobbits verwante Bourgondische levensstijl heeft. Ik kon het niet goed zien omdat het gras erg hoog stond, maar ik verdenk de plaatselijke boeren ervan dat ze op blote en grote harige voeten hun agrarische werkzaamheden verrichtten.

Die illusie betreft mijn rugzak. Vóór vertrek heb ik nog eens alles gewikt en (letterlijk) gewogen. Ja hoor, dit zou toch wel het absolute minimum moeten zijn. Met minder kan een pelgrim gewoon niet op pad. Na slechts twee dagen Zuid-Limburg hebben de zon en de heuvels me duidelijk gemaakt dat ik de inhoud van mijn rugzak nogmaals kritisch moet beschouwen. Maar nu nog véél kritischer dan de vorige keer!!! Het criterium hierbij is “noodzakelijkheid” en niet meer “bruikbaarheid” of “handigheid”. Aan het eind van de eerste volle wandeldag viel het nog mee; het golvend terrein deed me conditioneel niet echt de das om en ja, je drinkt wat meer dan gewoonlijk. De tweede dag kwam daar de invloed van de zon nog eens bovenop. Drijfnat en compleet doordrenkt van het zweet kwam ik aan op ons B&B-adresje. Alsof ik in de Geul, Gulp, Jeker of hoe-die-waterlopen-daar-ook-allemaal-mogen-heten was gedompeld. Ook het gepolsterde draagstel van mijn rugzak was geheel doorzweet en verspreidde inmiddels een zeer indringend doch bedenkelijk odeur….

De hospita van onze B&B-accommodatie was een zeer aantrekkelijke blonde jonge moeder. Er zijn momenten waarop een man zich betreurt waarom hij niet een paar decennia later is geboren en dit was er een van. Bij mijn aankomst was zij doende agrarische handelingen te verrichten aan een zieltogende buxus die deel uit maakte van de groenvoorziening in haar voortuin. En dan ontstaat er, spontaan doch noodgedwongen, een akoestische uitwisseling van zinloze cultuurhandelingen waar je niet met goed fatsoen onderuit komt. Een praatje voor de vaak; over het weer, over de droogte in de voortuin, de prijs van de asperges, de zin van het bestaan; you name it. Tijdens deze prietpraat, je staat dan natuurlijk in elkaars nabijheid, werd ik mij pijnlijk bewust dat ik meer dan een vol uur in de wind en uit alle poriën stond uit te dampen. Mijn hospita moet dit ongetwijfeld gemerkt hebben doch ze vervolgde het gesprek met de glimlach van een bruid die haar zevende broodrooster krijgt, maar te wijs is om dat te zeggen. Kijk, dat trekt mij nou in de Limburger aan; elegant, tactvol en begrip voor de situatie. Voor ik mij naar de douche spoedde keek ik nog even stiekem naar beneden. Ze had géén grote harige voeten.