Trainen 9

Voortschrijdend inzicht. Dat zal het geweest zijn. Het resultaat van een nauwkeurig analytisch proces waarbij alle factoren van invloed nogmaals worden gewogen en als gevolg daarvan mogelijk een andere prioriteit krijgen. Open durven staan voor vernieuwingen en oude waarden durven loslaten. Rekening houden met de menselijke factor en niet uitsluitend beslissingen nemen op zuiver rationele gronden.

Waar ik het hier over heb? Nou, gewoon, ik heb mijn vertrekdatum met één dag vervroegd. In het oorspronkelijke plan zou ik vertrekken op maandag 25 juni. Zo’n vertrek is toch een beetje bijzonder. Je kunt uit goed fatsoen nu eenmaal niet om zes uur ’s ochtends de voordeur dichtknallen met de kreet “après moi le déluge”. Ten eerste heet ik niet Lodewijk XV en ten tweede heb ik een gezin waarvan ik op gepaste wijze afscheid wil nemen. Er stond voor die dag echter wel 33 km op het programma. Als ik eerst uitgebreid koffie ga drinken, zoenen ga uitdelen en uitgelopen mascara moet wegpoetsen, dan kom ik direct al de eerste dag in tijdnood. Vandaar dat ik het eerste traject in tweeën heb geknipt en derhalve een dag eerder vertrek. Lekker rustig beginnen. Ook is dit heel belangrijk om blessures te voorkomen. Dit advies heb ik gekregen van iemand die deze tocht al eerder liep. Roel, bedankt voor deze tip. Ergo; mijn vertrek is zondagochtend 24 juni, ná de koffie.

Hoe het verder gaat met de voorbereidingen? Conditioneel zit het wel goed (denk ik). Mijn materiaal is goed in orde. Wat ik echter ook bedenk, wik en weeg; ik krijg die rugzak niet onder de 15 kg. Daar ben ik inmiddels goed aan gewend geraakt en dat zal dus wel lukken. Het enige dat mij nog grote zorgen baart zijn die rode vlekken op mijn onderbenen. Dacht ik onlangs nog die kwaal met medicijnen onder controle te hebben; inmiddels weet ik dat wanneer de temperatuur gaat stijgen de vlekken terugkomen. Ook heb ik gisteren voor het eerst 3 ½ uur in een regenpak gelopen. Dat was wel nodig ook, want het water kwam met bakken tegelijk uit de hemel. Ondanks dat dit regenpak is vervaardigd van het bekende Gore-Tex, zijn de ademende eigenschappen niet van dien aard dat het te vergelijken is met een normale wandelbroek. Thuis gekomen zag ik tot mijn schrik dat niet alleen mijn enkels, doch nu ook mijn onderbenen onder de rode en jeukerige vlekken zaten. Sterker; ze zitten er nog…! En dat met minder dan drie weken voor mijn vertrek. Ik ben erg benieuwd hoe dit zich gaat ontwikkelen tijdens mijn tocht.

Inmiddels heb ik veel reacties van wandelaars/pelgrims ontvangen die mijn klachten herkennen en aangeven last van soortgelijke klachten te hebben. Nu weet ik natuurlijk niet of deze klachten allemaal dezelfde zijn, maar een rode draad doorkruist overduidelijk al deze verhalen. En als ik, als leek, deze simpele conclusie kan trekken, dan vraag ik mij in alle openheid en eerlijkheid af wat de medische wereld hierop als antwoord heeft. Als er al een arts is die hier een adequate remedie voor heeft, laat hij dit dan vooral goed communiceren met zijn collega’s, want mij bekruipt het gevoel dat er veel artsen met oogkleppen op een medisch eilandje zitten. Dit doet niets af aan het respect dat ik heb voor de medische wetenschap, het is m.i. meer een kwestie van onderling duidelijk communiceren. That’s all.

Onlangs ontving ik een mooie kaart uit Santiago. Bedankt Ad en Marianne. Op de achterkant van de envelop stond een mooie zin die heel toepasselijk is voor de tocht naar Santiago: ”Ce n’est pas nous qui faisons le chemin, c’est le chemin qui nous fait.” (“Het zijn wij niet die de weg maken, het is de weg die ons maakt.”) En bij deze overpeinzing wil ik het dan maar weer even laten.