Trainen 10

Ondanks dat er sedert 05 mei 1945 geen, officieel erkende, militaire gevechtshandelingen meer plaatsvonden, beëindigde Nederland pas op 26 juli 1951 definitief de staat van oorlog met Duitsland. Vele jaren later strooide “generaal” R. Michels desondanks flink zout in de wonden met de verklaring dat voetbal een synoniem is voor oorlog en zette daarmee de internationale verhoudingen lelijk onder druk. De Europese Unie doet in Brussel haar stinkende best om de lidstaten zoveel mogelijk gelijkwaardig te behandelen en gemeenschappelijke doelstellingen na te streven. Al deze inspanningen vallen ten prooi aan een agressieve vorm van volksvermaak waarbij kosten noch moeite worden gespaard om toch vooral de nationale verschillen zoveel mogelijk te benadrukken. Als het weer eens zover is, dost onderontwikkeld Nederland zich uit in één uniforme doch oogverblindende kleur, worden hele straten getransformeerd tot bedenkelijke pretparken en houdt een ongeneeslijk, agressief virus grote delen van de bevolking in haar greep. Gelukkig ben ik als kind ooit eens in de toverketel met vaccin gevallen dus ik ben immuun voor de oranje-gekte. Hoog tijd dus om eens lekker te gaan wandelen.

Gisteren na de koffie van huis vertrokken in noordelijke richting. Met zo’n 25 km in gedachten kom je dan uit, met wat speelse omwegen, in Otterlo. Vandaag met een prachtige boog weer teruggelopen naar Ede. Ook weer ongeveer 25 km. De nacht heb ik doorgebracht op camping “Beek en Hei”. Qua naamgeving zal de eigenaar nooit de originaliteitsprijs krijgen, maar voor de rest is de camping werkelijk prima. Geen disco’s en animatieteams; wel veel natuurschoon en brandschoon sanitair. We zitten nog in het voorseizoen en dan zal niemand verwonderd opkijken als ik zeg dat er uitsluitend pensionado’s waren. Nu ben ik zelf ook pensionado, dus zou je zeggen dat ik redelijk opging in de gemiddelde samenstelling. Dit bleek een misvatting. Niet alleen was de meerderheid van de pensionado’s in enige mate besmet met het oranje-virus, daarnaast was ik de enige zonder caravan-met-Twinny-Load. Mijn kleine tentje trok nogal wat belangstelling. Dan is het wachten op de eerste opmerking. Die kwam dan ook prompt.

Ze zal zo rond haar zeventigste levensjaar zijn geweest. Dan vallen een stroblonde haardos en een zonnebankbruine teint des temeer op, dan wel volledig uit de toon met betrekking tot haar leeftijd. Met een roze legging en witte Crocs koerste ze recht op me af en wilde weten: “Goh meneer, bent u een trekker?” Dan komen er bij mij spontaan een paar gevatte antwoorden op, maar een restje fatsoen deed mij juist op tijd op het puntje van mijn tong bijten. Ze bleek de ijsbreker van het stel. Haar levenspartner volgde zwijgzaam in haar kielzog. Op zijn uitgeteerd gezicht stond, aangrijpend duidelijk, te lezen hoe eindeloos ver het leven hem de keel uit hing. De diagnose was duidelijk; zij was hier op vakantie en hij moest nou eenmaal die rotauto met die rotcaravan naar die rotcamping rijden. Hij gaf ook zelf aan dat zijn enige troost bestond uit het feit dat hij naar de voetbalwedstrijden mocht kijken in de kantine. Hij zei dit op dezelfde toon waarop men tijdens een begrafenis de nabestaanden verzoekt plaats te nemen in de volgauto’s. Lekker gezellig samen genieten van je ouwe dag.

Nee, dan maar liever naar Santiago. Het aftellen is begonnen. Bij de weg; ik heb de laatste twee dagen helemaal geen last gehad van rode, jeukerige vlekken. Nee Martin, ik heb er geen ochtendurine over gedaan…. Wat ik wél heb gedaan is gewoon mijn veters wat minder strak aantrekken. Ik dacht nog dat ik dan wellicht zou gaan glijden in mijn schoenen, met grote kans op blaren natuurlijk, maar dat viel erg mee. Na ongeveer twee kilometer zitten mijn schoenen voor mijn gevoel goed. Ik probeer natuurlijk van alles uit en ik ben werkelijk benieuwd of deze “truc” ook stand zal houden op langere termijn. Ook mijn drinksysteem heb ik aangepast en getest. Bijgaande foto laat zien dat, zoals zo vaak, de oplossing uiterst simpel en doeltreffend is. Ik heb hierbij gebruik gemaakt van de slang en het mondstuk van de standaard Camelbak van defensie. Daarnaast heb ik bij de Jumbo 1 ½ liter vruchtensap gekocht. Het vruchtensap kreeg ik er zomaar bij, want het was me zuiver om de plastic flacon te doen. In de dop heb ik de drinkslang en een retourleiding gelijmd (anders kan de flacon niet ontluchten) en de boel goed met tape vastgezet. Véél steviger dan de rubberen zakken waarmee de standaard Camelbaks zijn uitgerust. Mocht onverhoopt mijn flacon ooit lek raken, dan snel ik naar de supermarkt om een verse flacon te halen. C’est simple comme bonjour.