16-07-2012

Gedurende de koude maanden heb ik mijn route samengesteld. Aan de hand van routeboekjes die bestaande pelgrimsroutes beschrijven heb ik mijn keuze gemaakt. Daarbij ben ik, waar dit naar mijn smaak zinvol was, afgeweken van de traditionele routes. Deels om vlakker te kunnen lopen, deels om stukken af te snijden. Ik ben ervan overtuigd dat de pelgrim in de middeleeuwen snelheid en gemak hoger in het vaandel had dan natuurschoon en andere landschappelijke bezienswaardigheden. Daarnaast bestaan er helemaal geen wetten die beschrijven waar een pelgrimsroute aan moet voldoen. Elke pelgrim maakt zelf uit welke weg hij kiest. Daarom zijn er vele pelgrimsroutes, de een wat vaker gebruikt dan de ander. In Frankrijk zijn wel een viertal knooppunten bekend waar routes samenkomen en als één route verder gaan. Arles is zo'n knooppunt. Tours en Le Puy ook. De laatste en algemeen meest bekende is Vezelay. Uiteindelijk zal ook ik via Vezelay verder gaan. In de oudheid liep een pelgrim van klooster naar pastorie en van kerk naar kathedraal. Vandaar dat op de traditionele routes veel kerkelijke gebouwen staan. Veel daarvan is niet meer als zodanig in gebruik,veel nog wel. Als zodanig is een katholieke pelgrimage ook een blik op de kerkelijke geschiedenis en de plaatselijke cultuur. Ook bijzonder interessant is natuurlijk de Keltische cultuur die de Christelijke en de Romeinse cultuur voor was. Ook daarvan zijn sporen bewaard gebleven. Zie voor meer informatie mijn schrijfsels begin dit jaar.

Langs deze pelgrimsweg wil ik graag Ger, Ad en nog zo'n 40.000 andere wandelaars, heel veel plezier en wandelgenot toewensen. Daar waar ik een vastomlijnd doel voor ogen heb en in één richting loop, zijn er vele anderen die vier dagen rondjes lopen en daar hun bevrediging in vinden. Ik hoop dat jullie net zulk mooi weer zullen hebben als ik vandaag heb gehad: licht bewolkt, af en toe een zonnetje, een zwoel windje en
volkomen droog. Wandel ze daar in Nijmegen.

Aan het weer heeft het vandaag niet gelegen; veel beter kan bijna niet. Desondanks ging het vandaag niet lekker. Helemaal niet lekker zelfs. Vanwege het natte terrein heb ik maar een klein stukje GR gegaan. Daar kwam ik snel van terug; het water kan gewoon niet weg in die witte modder en dat maakt wandelen tot een riskante glijpartij. Dan maar weer de D-wegen volgen. Relatief rustig en je schiet lekker op. Nou, vandaag dus even niet. Wat er aan de hand is weet ik nog niet, maar ik was vandaag niet vooruit te branden. Lood in mijn benen en mijn rugzak leek 10 kg zwaarder dan normaal. Ja, ik heb de afgelopen nacht niet lekker geslapen. Veel draaien en veel korte slaapjes. Wellicht dat dit het was want ik heb normaal als anders gegeten en gedronken. Ik kwam maar moeilijk op gang en van een tempo was weinig sprake. Dan maar stoppen om nog eens goed te rusten, te eten en te drinken. Nog was ik niet vooruit te branden en dan lijken 31 km ineens veel meer dan anders. Puur op wilskracht kwam ik dan toch op mijn bestemming aan. Ik voelde me gebroken en daar bracht een douche en even liggen geen verandering in. Terwijl ik deze regels schrijf zit ik in een restaurant en heb juist een prima maaltijd verorberd. Nóg heb ik dat doodvermoeinde gevoel in mojn rug en voeten. Ik hoop dat dit na een goede nachtrust verdwenen zal zijn, anders zie ik mij genoodzaakt een dagje rust te houden. Wat een gedoe zeg.

Oh ja, Vitry-le-François is een mooie stad.