05-08-2012 - Montgivray (rustdag)

Montgivray is maar een klein dorpje. Het heeft echter een prachtig château. Het is eigenlijk een pretentieus en potsierlijk kasteeltje dat voor een dorp als dit duidelijk een paar maten te groot is. De oorspronkelijke bewoners hadden een romantische inborst en hebben een prachtige kasteeltuin laten aanleggen waarin thans enkele bomen staan met een formidabele omvang. Zowel het kasteeltje als de tuin zijn uitstekend onderhouden. In Frankrijk een unicum, want ik heb de indruk dat zodra er in Frankrijk een bouwwerk is opgeleverd, er vervolgens nauwelijks tot geen onderhoud aan wordt gepleegd. Gelukkig is het gemeentebestuur van Montgivray een andere mening toegedaan en staat alles er keurig bij. Wellicht spelen eigenbelangen hierbij een rol, want het kasteel is thans in gebruik als gemeentehuis. In de bijgebouwen worden congressen en bruiloften gehouden en in de kasteeltuin is de kleine "Camping Municipal" ingericht. Zo dient de oude grandeur van weleer heden ten dage een breder publiek.

Aangezien tussen 1839 en 1846 de beroemde componist Frédéric Chopin in deze streek verbleef en er een aantal meesterwerken schreef, zie je overal zijn beeltenis opduiken. Samen met zijn vriendin Georges Sand zal hij vast en zeker ook in deze kasteeltuin zijn geweest. Hij kende de streek Berry erg goed en heeft hier, ondanks zijn zwakke gezondheid, veel gewandeld om inspiratie op te doen voor zijn concerten. Zijn beroemde nocturnes heeft echter pas later geschreven toen hij, wederom in gezelschap van Georges Sand, enige jaren op Mallorca verbleef. Vanwege zijn slechte gezondheid overleed Chopin op slechts vijfendertigjarige leeftijd. Hij is begraven op het kerkhof "Père Lachaise" te Parijs en zijn graf wordt dagelijks nog bezocht door vele bewonderaars en regelmatig voorzien van verse bloemen. Deze jonge excentrieke en patriottische Pool-in-ballingschap (Polen was 150 jaar bezet door Rusland, Pruisen en Oostenrijk) droeg altijd een zakje Poolse aarde bij zich.

Gisteravond gebruikte ik het diner in de eetzaal van het dorpsrestaurant. Op een verhoging stond een mooie vleugel en vanaf een reusachtige poster staarde de kop van Frédéric mij aan. Aangezien ik toch de enige gast was en het voor de rest doodstil was, heb ik een aantal pianowerken van Chopin zachtjes afgespeeld vanaf mijn smartphone. De serveerster kon mijn geste wel waarderen.

Wat ík echter later niet kon waarderen was de snoeiharde muziek die, vanwege een bruiloft in de congreszaal, werkelijk de hele nacht heeft aangehouden. Toen bij het ochtendgloren dan eindelijk de feestmuziek verstomde was het helaas nog niet rustig. Enige bruiloftsgasten verkeerden in zeer kennelijke staat en ontheiligden de zondagochtendrust met luidkeels dronkemansgebral. Pas rond 08.00 uur werd het rustig, doch toen wilde bij mij de slaap ook niet meer lukken. Ongelooflijk hoe asociaal sommige mensen kunnen zijn.

Ik merk dat een dagje rust een weldadig effect heeft op de ontsteking aan mijn scheenbeen. De zwelling is goeddeels verdwenen. Toch blijft het nog een gevoelige plek. Het zou wellicht verstandig zijn het been nog een dag of wat rust te gunnen. Ik weet alleen nog niet of ik wel zo verstandig zal zijn of dat ik het morgen toch weer ga proberen. Te veel Chopin gaat op den duur ook tegen staan.