07-08-2012 - Cluis

Vol goede moed en met een relatief rustig been ben ik vanmorgen vertrokken uit Montgivray. Wel met een drijfnatte tent van de condens. Jammer dat de buitensportwereld daar geen adequaat antwoord op heeft. Heb je een katoenen tent, dan heb je beduidend minder last van condens, maar die tenten zijn kilo's zwaarder dan kunststof tenten en dat is voor een wandelaar geen optie. Nu hangt de tent vrolijk te wapperen voor het pelgrimsonderkomen in Cluis. Voor een "donativo" (zeg maar: een gift die kostendekkend moet zijn) mag je gebruik maken van de bescheiden faciliteiten die hier worden aangeboden. Je hebt in ieder geval een dak boven je hoofd, er staan bedden met matrassen en er is een douche met toilet. Wel in je eigen slaapzak gaan liggen en je eigen handdoek gebruiken. Je kunt er koken en er is een bescheiden hoeveelheid serviesgoed, hoewel de meeste mensen kiezen voor een dagschotel in het plaatselijke restaurant. Je moet je toch een beetje behelpen en daarom hangt ook mijn wasgoed, gewoon naast de kerk, te drogen op straat. Dat wordt hier heel normaal gevonden. Thuis zou ik de gezichten van de Edenaren wel eens willen zien als ik mijn waslijntje zou spannen aan de grote kerk in het centrum van Ede.....

Helaas ging het gaandeweg steeds slechter met mijn been. De zwelling kwam weer lelijk opzetten en daarmee ook de verkleuring en de pijn. Op advies van mijn hospita ben ik naar de plaatselijke farmacie gegaan. In Frankrijk zijn dat halve artsen en ik wilde gewoon eens weten of de medicatie die ik gebruik in hun ogen ook de juiste is. Ik kreeg precies hetzelfde advies als vijf dagen geleden van monsieur le docteur in Saint Amand-Montrond; er is niets gebroken, dus mag je (ondanks de zwelling en de pijn) gewoon lopen. De enige restrictie die men gaf was om de lengte van de route niet te overdrijven. Tja, daar sta je dan met je goeie gedrag. Eerst maar eens zien wat de nachtrust gaat opleveren en op grond daarvan verdere besluiten nemen.

Dan komt het moment waarop het uiterlijk van een pelgrim sociaal gezien niet fatsoenlijk meer door de beugel kan. Hoog tijd dus voor de kapper. Nu liggen in dit dorp alle winkels en ook de kapsalon handig bij elkaar dus een rendez-vous was snel gemaakt. Nu ben ik nog nooit eerder bij een Franse kapper geweest, maar ik moet zeggen dat er grote gelijkenis bestaat met de Nederlandse kapperswereld. Heb je de juffrouw in kwestie zover gekregen dat ze begrijpt en doet wat je verlangt dan kan je, net als waar ook ter wereld, wegdromen op een warme wolk van uiterlijke verzorging en sociale prietpraat. Ondanks dat ik nog geen uur eerder onder de douche mijn haar had gewassen, was het in de donkerbruine ogen van mijn jonge en aantrekkelijke knipmeisje niet schoon genoeg en moest ik een nieuwe wasbeurt ondergaan. Haar zacht masserende vingers, in combinatie met het murmelende warme water, deden iets met mij waar mijn haar geheel buiten stond. Eenmaal terug op aarde moest ook mijn baard gefatsoeneerd worden. Nee, hij hoefde er niet helemaal af (je bent pelgrim of niet), maar hij moest wel in model. Ook deze handeling was compleet nieuw voor mij aangezien ik tot op heden baardeloos door het leven ging. Weer een ervaring rijker. Zo, en nu stop ik ermee, want ik ga met een Franse mede-pelgrim het diner gebruiken.