12-08-2012 - Crozant
Blijf op de hoogte en volg Alek
12 Augustus 2012 | Frankrijk, Crozant
Mijn enthousiasme van gisteren heb ik vandaag toch iets moeten temperen. Vanmorgen merkte ik dat mijn scheenbeen de afstand van gisteren nog niet helemaal had verwerkt. Om herhaling te voorkomen heb ik de route van vandaag aan moeten passen. Ook kwam dit logistiek beter uit, want om nu ruim 30 km te moeten lopen zonder eten is vrágen om problemen. Vandaar dat ik na zo'n 12 km ben gestopt in Crozant. Godzijdank zijn sommige winkels in Frankrijk op zondagen tot 12.00 uur open en dat was mijn redding. Ik sta nu wederom op een piepkleine gemeentecamping waar de beheerder maar een paar uur per dag aanwezig is. Vanavond inschrijven en afrekenen dus om morgenvroeg weer op tijd te kunnen vertrekken na La Souterraine, want daar moet ik nog steeds heen.
Crozant is maar een klein dorpje. Toch heeft het een imposant verleden, getuige de ruïnes van een groot fort dat precies is gebouwd op de plaats waar twee prachtige riviertjes samenkomen. Uiteraard boven op een rots, dat spreekt vanzelf. Tegenover de kerk is ook een speciale gîte ingericht voor pelgrims. Omdat mijn aanwezigheid hier met veel plotselingheid gepaard ging heb ik niet kunnen reserveren. Tja, dan blijft zo'n voorziening gewoon gesloten. Men zit hier niet de hele zondag op mij te wachten, hoewel het ze wel zou sieren.....
De bakker bleek tevens een Salon de Thé te runnen en zo'n kans mag je niet laten lopen. Naast een enorme mok thee heb ik er ook gelijk maar een behoorlijke punt abrikozentaart bij genomen. En dat allemaal gewoon op zondag. Daar kunnen ze op de Veluwe nog eens een voorbeeld aan nemen.
Even verderop in het straatje bleek er nóg een winkeltje geopend te zijn. Aardewerk, souvenirs, drank en een bescheiden assortiment levensmiddelen werden verkocht door een werkelijk oeroud vrouwtje, dat het op dat moment aan de stok had met twee lawaaierige Spaanse bitches die natuurlijk geen woord Frans spraken. Tijdens het afrekenen ontstond er bij de Spaanse dames lichte paniek, want ze begrepen geen snars van het genoemde totaalbedrag. Ik zag en hoorde het allemaal met lede ogen en oren aan en besloot lekker niet in te grijpen. Teneinde duidelijker over te willen komen ging de hoogbejaarde verkoopster steeds harder praten hetgeen de verwarring bij de Spaanse dames er niet minder op maakte. Uiteindelijk werden ze gered door hun partners die toch maar eens in de winkel gingen kijken waarom het allemaal zo lang moest duren en was mijn privévoorstelling ten einde. Het oudje mopperde nog wat na over zoveel onbegrip bij haar klanten. Met een grijns van oor tot oor heb ik haar groot gelijk gegeven. Die dyslectische stomme rot spanjolen toch ook.
In antwoord op de reactie van Anneke kan ik met een gerust hart mededelen dat het pelgrimeren een werkelijke aaneenschakeling is van genot. Zo geniet ik niet alleen van het prachtige weer en de onbeschrijflijk mooie natuur. Het zijn juist ook vaak de onverwachte momenten waarop ik vaak met mensen in contact kom. Gekke mensen, vaak ook heel aardige mensen, soms vervelende mensen, maar doorgaans heel gewone mensen. Juist het feit dat ik alléén op pad ben maakt dat ik veel meer gericht ben op mijn omgeving. Het zijn juist die toevallige ontmoetingen die een reis als deze zo interessant maken. Soms geniet ik ook intens van zaken van meer stoffelijke aard. Zo geniet ik op dit moment zelfs dubbel; ik zit op een terras en kan ongehinderd mensen observeren, maar tegelijkertijd geniet ik van mijn tweede ijskoude pilsje omdat de eerste was verdampt vóór ik er erg in had. Zo warm is het hier dus. Ik heb zojuist meteen maar een plaatsje voor het diner besteld, want restaurants met Wi-Fi zijn hier dun gezaaid.
Crozant is maar een klein dorpje. Toch heeft het een imposant verleden, getuige de ruïnes van een groot fort dat precies is gebouwd op de plaats waar twee prachtige riviertjes samenkomen. Uiteraard boven op een rots, dat spreekt vanzelf. Tegenover de kerk is ook een speciale gîte ingericht voor pelgrims. Omdat mijn aanwezigheid hier met veel plotselingheid gepaard ging heb ik niet kunnen reserveren. Tja, dan blijft zo'n voorziening gewoon gesloten. Men zit hier niet de hele zondag op mij te wachten, hoewel het ze wel zou sieren.....
De bakker bleek tevens een Salon de Thé te runnen en zo'n kans mag je niet laten lopen. Naast een enorme mok thee heb ik er ook gelijk maar een behoorlijke punt abrikozentaart bij genomen. En dat allemaal gewoon op zondag. Daar kunnen ze op de Veluwe nog eens een voorbeeld aan nemen.
Even verderop in het straatje bleek er nóg een winkeltje geopend te zijn. Aardewerk, souvenirs, drank en een bescheiden assortiment levensmiddelen werden verkocht door een werkelijk oeroud vrouwtje, dat het op dat moment aan de stok had met twee lawaaierige Spaanse bitches die natuurlijk geen woord Frans spraken. Tijdens het afrekenen ontstond er bij de Spaanse dames lichte paniek, want ze begrepen geen snars van het genoemde totaalbedrag. Ik zag en hoorde het allemaal met lede ogen en oren aan en besloot lekker niet in te grijpen. Teneinde duidelijker over te willen komen ging de hoogbejaarde verkoopster steeds harder praten hetgeen de verwarring bij de Spaanse dames er niet minder op maakte. Uiteindelijk werden ze gered door hun partners die toch maar eens in de winkel gingen kijken waarom het allemaal zo lang moest duren en was mijn privévoorstelling ten einde. Het oudje mopperde nog wat na over zoveel onbegrip bij haar klanten. Met een grijns van oor tot oor heb ik haar groot gelijk gegeven. Die dyslectische stomme rot spanjolen toch ook.
In antwoord op de reactie van Anneke kan ik met een gerust hart mededelen dat het pelgrimeren een werkelijke aaneenschakeling is van genot. Zo geniet ik niet alleen van het prachtige weer en de onbeschrijflijk mooie natuur. Het zijn juist ook vaak de onverwachte momenten waarop ik vaak met mensen in contact kom. Gekke mensen, vaak ook heel aardige mensen, soms vervelende mensen, maar doorgaans heel gewone mensen. Juist het feit dat ik alléén op pad ben maakt dat ik veel meer gericht ben op mijn omgeving. Het zijn juist die toevallige ontmoetingen die een reis als deze zo interessant maken. Soms geniet ik ook intens van zaken van meer stoffelijke aard. Zo geniet ik op dit moment zelfs dubbel; ik zit op een terras en kan ongehinderd mensen observeren, maar tegelijkertijd geniet ik van mijn tweede ijskoude pilsje omdat de eerste was verdampt vóór ik er erg in had. Zo warm is het hier dus. Ik heb zojuist meteen maar een plaatsje voor het diner besteld, want restaurants met Wi-Fi zijn hier dun gezaaid.
-
12 Augustus 2012 - 17:56
Peter:
Je terrasbezoek deed me aan een leuk verhaaltje van Midas Dekkers denken:
De wereld is een schouwtoneel; elk speelt zijn rol en krijgt zijn deel. Maar als iedereen meespeelt, zijn er dan wel toeschouwers? Ja hoor. Van tijd tot tijd kan iedereen, die aan het Grote Wereldspel deelneemt, zich even tussen de coulissen terugtrekken. Op het terras. Hier rolt het leven aan je voorbij alsof het louter voor jouw vermaak wordt opgevoerd. Op het terras hoef je even niet mee te doen. Daarom is het terras het heerlijkste plekje op aard. Een terras combineert de voordelen van een warm bad met die van een bioscoop. Een terras is een sleutelgat met volledige vergun¬ning. Loom bekijk je de ene malle mens na de andere die langstrekt tot je, hierdoor verkwikt, het terras weer verlaat om andere terrasbezoekers op eenzelfde aanblik te vergasten.
Helaas zijn er mensen die zich niet aan de spelregels houden. Wreed maken ze inbreuk op de mijmeringen van de terrasbezoeker door er gewoon doorheen te spelen. Zodra ze hun gitaar uit de rugzak halen gaat er een siddering door het terras. Genadeloos slaan ze het eerste accoord aan - en ja hoor: La Bamba. Bambalabambalabamba. Bambalabambalabamba. Of je nu in Eindhoven bent, Breda, Amsterdam of Groningen: Bambalabambala¬bamba. Iets anders kennen ze niet. Hun vaders maakten er al de terrassen van Parijs mee onveilig, hun zonen zullen uitzwermen naar terrassen in Kuala Lumpur, Djakarta en Hongkong. Bambalabambala¬bamba. Geen kruid is hiertegen gewas-sen. Zolang je geen geld hebt gegeven bambaën ze door. Geef je wel geld, dan wordt dat als een aanmoediging opgevat. En is de jeugdige zanger eindelijk opgelabambaad dan dient de volgende zich aan.
Het zijn net wespen. Zij het met één verschil: van wespen op een terras kun je veel plezier hebben. In tegenstelling tot het gelabamba, dat gelaten wordt aangehoord, wordt het gezoem van ongenode wespen oprecht beantwoord, met kreten van ontzetting en wild armgezwaai. De wesp, die eigenlijk alleen uit was op een bodempje limonade in een verlaten glas, begint er nu echt schik in te krijgen. Zwenkend en zwierend daagt hij het terras uit. Bij de bezoekers strijden al gauw de drang tot vluchten en die tot agressie om de voorrang. Ook sadisme komt boven. Van halflege limonadeflessen en glazen worden ingenieuze vallen en kerkers gebouwd. Ondertussen vertelt men elkaar gruwelijke verhalen over familieleden, die na enkele welgemikte wespensteken hevig zijn opgezwollen.
Het aardigste is deze consternatie als ze wordt veroorzaakt door een valse wesp: een zweefvlieg. Zweefvliegen zijn bijzonder vriendelijke vegetariërs zonder gif of angel. Maar daarom zijn ze nog niet op hun achterhoofd gevallen. Wetende hoe hard de wereld kan zijn voor wie al te vriendelijk is, bootsen ze met groot succes gevaarlijke stekers, zoals de wespen, na. In hun geelzwart-gestreepte boevenpak zijn ze zelfs in de ogen van veel insectenetende vogels niet van wespen te onderscheiden, waardoor ze als regel met rust gelaten worden. De mens laat zich dus zeker foppen, zij het met averechts resultaat. Een mens denkt 'ai, een wesp' en slaat de zweefvlieg plat. Daar ligt hij dan, na lange strijd ter dood gebracht wegens valsheid in geschrifte. Hij speelde zijn rol en kreeg zijn deel.
Nu de Bambalabambala-bamba-terroristen nog.
En doe echt even rustig aan met je scheenbeen Alek. Van slecht genezen ontstekingen kun je hele nare dingen over houden! -
12 Augustus 2012 - 22:27
Tineke En Jos Uden:
Hallo stoere pelgrim.
We hebben een drukke week gehad,alle 4 de kleinkinders gelogeerd.Zit net de laatste 2 reisverslagen te lezen.Het gaat gelukkig weer wat beter met je scheenbeen,net overbelasten ,maar je moet toch verder.
Echt een genot om het iedere keer te lezen.de verscheidenheid aan mensen, en zeker de natuur,wij genieten bij het lezen van de verhalen met je mee.
Voorzichtig aan,in gedachten lopen wij met je mee.
Alek.geniet van alles om je heen.
Heel veel liefs en groeten van ons.Jos en Tineke.
-
13 Augustus 2012 - 08:07
Anneke:
Yes, yes, heb dus vandaag meer gelopen dan jij. Van mijn huis naar Sjaak en Sylvia. Volgens de route van de ANWM 13,2 km. Als je in ene keer goed loopt! Tja, blond hé, of gewoon dom óf de routebeschrijving klopte niet. Whatever, na 3 uur en 15 minuten stevig doorlopen, was ik nog steeds niet op de plaats van bestemming. Maar wél in Wassenaar en nabij Duinrell. Oke, dan maar Sjaak bellen.
Gelukkig was Sylvia zo lief om mij op te sporen en mij naar hun huis te lootsen. Ik zat inderdaad helemaal fout. By the way, dat laatste stuk heb ik ook gewoon gelopen in gezelschap van Sylvia. Tis maar dat je het weet. Was wel een hele leuk trip zo door dat sjieke, stinkrijke wassenaar. Dus ik constateer dat IK ongeveer 16 km heb gelopen. En eh broer, ook hier was het warm. :) XXXX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
