14-08-2012 - Bénévent-l'Abbaye

Met gepaste voorzichtigheid durf ik te zeggen dat de ontsteking aan mijn scheenbeen verleden tijd is. Vandaag heb ik toch zo'n 26 km gelopen en ik heb geen last meer tijdens het lopen. Dat is maar goed ook, want ik heb nog maar voor één dag medicijnen. De hemel zij dank! Ik heb een wijze les geleerd; ik laat mij in het vervolg door niets en niemand meer opjagen en ik ga (nog beter) luisteren naar mijn lichaam. Peter had gelijk: naar de dokter luisteren is prima, maar naar je eigen lichaam nog beter en zó is het maar net.

Aan Roel kan ik zeggen dat de keuze qua horeca in dit dorp aanmerkelijk is verbeterd. Er is nu minstens een restaurant en een Salon de Thé. Wellicht is er nog meer, maar dat is me dan niet opgevallen. Vanavond diner ik, samen met een Duitse pelgrim, in het huis van Mme. Godson. De Britse dame die, met haar man, deze Bed&Breakfast runt. Ik hoop maar dat ze haar Franse kookboek gebruikt, want over de Britse keuken ben ik niet echt te spreken. Dat wordt dus nog een verrassing.

Ik zal af en toe een foto bijvoegen. Dat is o.a. afhankelijk van de beschikbaarheid van Wi-Fi en dat is helaas niet altijd en overal aanwezig. Voor Marlies heb ik dan nog de goede raad om dan toch ook maar eens dit land te gaan bezoeken. Nu ben ik niet verbonden aan de Franse ambassade en voor goede reisadviezen op maat bestaan reisbureaus. Toch durf ik te zeggen dat Frankrijk zó groot en veelzijdig is, dat er voor elk wat wils is. En de clichés? Die zijn er altijd. Als je echt op zoek gaat naar "de echte Fransman" zoals Rob die beschrijft, zal je die, na enig zoekwerk, altijd vinden. Zo zal je in Beieren ook Duitsers in een korte leren broek rond zien lopen (de grootste kans heb je eind september). Net zoals je in Nederland sommige boeren hebt die op klompen lopen. Dat wil geenszins zeggen dat iedereen dat doet. Zo ook in Frankrijk. Ja, 's ochtends zie je hier veel mensen met een stokbrood rondlopen. Daar doe ik zelf dapper aan mee, want zo werkt het nou eenmaal hier. Aan de andere kant loop ik al anderhalve maand in Frankrijk en ik heb nog geen alpinopet gezien. Clichés en (nog gevaarlijker) vooroordelen zijn snel gemaakt. Het is erg makkelijk om een heel volk over een kam te scheren, hoewel ik zeker toegeef dat een volk wel degelijk specifieke kenmerken kan hebben. Uit eigen ervaring kan ik zeggen dat ieder volk of land z'n hufters en eigenheimers kent. Daar vormt Nederland zeker geen uitzondering op. Wat mij in Frankrijk is opgevallen dat de mensen doorgaans zeer beleefd zijn. Goede manieren en welvoeglijkheden staan hier hoog in het vaandel. Niet zelden wordt mij door mij volslagen wildvreemde mensen een bijzonder goede morgen toegewenst en als ik iemand een vraag stel (waar de bakker is bijvoorbeeld) krijg ik altijd heel duidelijk en beleefd antwoord. Ja, het is zonder meer erg handig als je wat Frans spreekt. Zeker op het platteland spreken veel mensen geen andere taal. In de wat grotere steden spreken steeds meer mensen (vaak jongelui) uitstekend Engels. Maar spreekt iedereen in Nederland dan ook zeven talen vloeiend? Als ik in Ede een willekeurige autochtoon zou aanspreken in het Frans, dan staat hij me vast ook aan te gapen als een F16-vlieger tijdens een bevelsuitgifte bij de Landmacht.

Is het dan allemaal rozengeur en maneschijn in Frankrijk? Nee, helaas niet. Nu ontkom ook ik er niet aan om te generaliseren, maar als majoor b.d. mag ik dat af en toe. Op de een of andere manier wordt die beleefde en aardige Fransoos (M/V) een gevaarlijke maniak als hij/zij het stuurwiel van een auto aanraakt. Ik dank het uitsluitend aan mijn katachtige lenigheid dat ik tot op heden het vege lijf heb weten te redden. Gisteren nog liep ik argeloos over een zebrapad; komt er een idioot met veel te hoge snelheid aanstormen, om met gillende banden en piepende remmen op juist 20 centimeter van mij te stoppen. Hij zond daarbij via het open raam de grofste Godslastering die de Franse taal kent knetterend ten hemel. Alsof het mijn schuld was dat hij voorrang moest verlenen. Op mijn "merci monsieur" kreeg ik een van de vuilste blikken die ik ooit gezien heb over mij heen. Overigens droeg zelfs hij geen alpinopet.