22-08-2012 - Périgueux
Blijf op de hoogte en volg Alek
22 Augustus 2012 | Frankrijk, Périgueux
Niets dan lof voor de kookkunst van mijn hospita in Sorges. Als je als pelgrim aan kunt schuiven aan dezelfde tafel waar het gezin aan eet, dan weet je zeker dat je goed zit. De uitstekende koude groentesoep vooraf was bij het warme weer een weldaad. Daarna volgde een visschotel met rijst in een romige saus. Uiteraard ontbrak de kaasschotel niet en als dessert tenslotte een zoete warme chocolademousse. De gerechten werden rijkelijk bijgestaan door een frisse Chardonnay en een krachtige Cahors. Vervolgens moest er heel erg geslapen worden want om zes uur moest ik weer op.
Na een goed ontbijt (zeldzaam in Frankrijk) heb ik hartelijk afscheid genomen van mijn gastgezin en precies om 07.00 uur was ik weer op pad. Eerst langs de bakker om brood en croissants te scoren, want ik zou tot Périgueux alleen maar bos en wat boerderijen tegenkomen. De route volgde werkelijk eeuwenoude paden door vaak ongerepte bossen. Na ongeveer 10 km hield ik gewoontegetrouw een flinke pauze. Matje uitrollen, schoenen en sokken uit en een stief kwartiertje in mijn favoriete houding. Het was doodstil en gelukkig nog niet echt warm en ik voelde me heerlijk wegglijden in een verkwikkend ochtendtukje. Geweldig hoe je daar van opknapt. Daarna toch weer wat eten, want na ongeveer twee uur flink doorstappen zijn je koolhydraten op en die moeten worden aangevuld. Doe je dit niet, dan krijg je onherroepelijk bezoek van de bekende "man met de hamer". Zover moet je het nooit laten komen en dus moet er op tijd gegeten worden. Gelukkig hield mijn been zich goed. Ik wijt dit vooral aan de tijdige en flinke rustpauzes die ik mezelf heb voorgeschreven. Ook het lopen over wisselende soorten ondergrond blijkt een pluspunt.
Rond 13.00 uur bereikte ik het Maison Diocésaine; een instelling met een geestelijke inslag, ooit uitsluitend bedoeld om pelgrims op te vangen en te legeren. Helaas heeft de commercie hier flink toegeslagen en zijn de menslievende doelstellingen voorbij gestreefd door mensen met Euro-tekens op hun netvlies. De inrichting van het gebouw doet sterk denken aan een officiers- of onderofficiershotel op een kazerne met een bijbehorende eetzaal, recreatieruimte en een huismeester, maar dan op z'n Frans. De recreatieruimte wordt verbouwd en de eetzaal is gesloten "want het is vakantie". Hoezo vakantie? Ze zijn hier toch om pelgrims op te vangen en het pelgrimsseizoen loopt (grofweg) van begin april tot eind oktober. Ik kreeg sterk de indruk dat het gebouw voor 'feesten en partijen' wordt gebruikt en dat de huismeester er bijzonder individuele belangen op na houdt, waaronder het onderbrengen van zijn jonge gezin. Daarnaast staat de prijs van een overnachting niet in verhouding tot de geleverde diensten. Jammer. Gelukkig zit ik hier op een steenworp van het centrum van Périgueux. Ik ga nu eerst de stad verkennen, boodschappen doen voor morgen en alvast een restaurantje uitzoeken waar ik vanavond ga snavelen.
Na een goed ontbijt (zeldzaam in Frankrijk) heb ik hartelijk afscheid genomen van mijn gastgezin en precies om 07.00 uur was ik weer op pad. Eerst langs de bakker om brood en croissants te scoren, want ik zou tot Périgueux alleen maar bos en wat boerderijen tegenkomen. De route volgde werkelijk eeuwenoude paden door vaak ongerepte bossen. Na ongeveer 10 km hield ik gewoontegetrouw een flinke pauze. Matje uitrollen, schoenen en sokken uit en een stief kwartiertje in mijn favoriete houding. Het was doodstil en gelukkig nog niet echt warm en ik voelde me heerlijk wegglijden in een verkwikkend ochtendtukje. Geweldig hoe je daar van opknapt. Daarna toch weer wat eten, want na ongeveer twee uur flink doorstappen zijn je koolhydraten op en die moeten worden aangevuld. Doe je dit niet, dan krijg je onherroepelijk bezoek van de bekende "man met de hamer". Zover moet je het nooit laten komen en dus moet er op tijd gegeten worden. Gelukkig hield mijn been zich goed. Ik wijt dit vooral aan de tijdige en flinke rustpauzes die ik mezelf heb voorgeschreven. Ook het lopen over wisselende soorten ondergrond blijkt een pluspunt.
Rond 13.00 uur bereikte ik het Maison Diocésaine; een instelling met een geestelijke inslag, ooit uitsluitend bedoeld om pelgrims op te vangen en te legeren. Helaas heeft de commercie hier flink toegeslagen en zijn de menslievende doelstellingen voorbij gestreefd door mensen met Euro-tekens op hun netvlies. De inrichting van het gebouw doet sterk denken aan een officiers- of onderofficiershotel op een kazerne met een bijbehorende eetzaal, recreatieruimte en een huismeester, maar dan op z'n Frans. De recreatieruimte wordt verbouwd en de eetzaal is gesloten "want het is vakantie". Hoezo vakantie? Ze zijn hier toch om pelgrims op te vangen en het pelgrimsseizoen loopt (grofweg) van begin april tot eind oktober. Ik kreeg sterk de indruk dat het gebouw voor 'feesten en partijen' wordt gebruikt en dat de huismeester er bijzonder individuele belangen op na houdt, waaronder het onderbrengen van zijn jonge gezin. Daarnaast staat de prijs van een overnachting niet in verhouding tot de geleverde diensten. Jammer. Gelukkig zit ik hier op een steenworp van het centrum van Périgueux. Ik ga nu eerst de stad verkennen, boodschappen doen voor morgen en alvast een restaurantje uitzoeken waar ik vanavond ga snavelen.
-
22 Augustus 2012 - 19:41
Peter:
Alek, ben je als pelgrim "verplicht" om gebruik te maken van voor pelgrims opgezette etablissementen? Of kun je, als je iets niet zint, weg naar een ander onderkomen? Want de commercie mag dan wel toe slaan, maar commercie betekent vaak toch ook criteria als klanttevredenheid. Valt de leiding of uitbating van deze onderkomens onder een hoger toezicht? Dan zou ik zeker een kaartje sturen om de mindere gastenverblijven de oren te wassen. Zeker als de prijs niet in verhouding staat tot de geleverde diensten. Zoals ik een kaartje ga sturen naar "Waarbenjenu.nl", omdat ik elke tie lettes terug moet om een gemiste leter opnieuw inte typen. Zie je wel? -
22 Augustus 2012 - 19:54
Peter Carel:
Geen woord over truffels!! Ook goed. Leuk voor je zo'n voortreffelijke hospita die zo goed kookt!Nog even door het kazernegevoel en dan Perigueux. Dat is een zeer oude plaats. In de eerste eeuw v. Chr. woonde er een Gallische stam in een stad (wel 20000 inwoners) met de naam Vesone.Totdat de Romeinen langs kwamen! We horen morgen vast wel wat over de oude stad Perigueux! Al was het maar over het restaurant dat je uitkoos om er te "snavelen"! Goede voortzetting van de tocht. Hoe was de temperatuur overigens vandaag? -
22 Augustus 2012 - 19:57
Rob Luijken 7-9:
Heb de servicedesk van deze site verzocht om de smileys weer aan te zetten.
Vindt die gele knipogende ballen altijd wel iets vrolijks hebben en zoals je inmiddels wel weet zijn mijn aantijgingen sowieso een vette knipoog naar het belachelijke.
Kan het mis hebben maar ik krijg sterk de indruk dat je naar vrouwen toe vaak niet heel erg assertief reageert, eerder zelfs te asser -lief- bent. Je wilt gamba's maar krijgt patat. Je laat je een dure doos aansmeren bij de post en bij de kapster ga je al helemaal flat-out. Misschien verwijt de pot hier de ketel (en dan bedoel ik niet een pot als in 2 kreunende dames) maar het blijft lastig een gezonde balans te vinden bij het jongleren van eigen belangen en je gevoelens voor het andere geslacht. Je zegt ja terwijl je eigenlijk nee bedoeld. Zowaar een vrouwelijk trekje! Begrijp heel goed dat met het stijgen van de temperatuur ook de bier consumptie navenant stijgt. Weet wel dat in bier nogal wat vrouwelijke hormonen zitten! Hoe meer je drinkt, hoe meer je onnozel gaat praten, hoe minder je richtingsgevoel en als je jezelf 's ochtends betrapt op de gedachte "wat moet ik vandaag weer eens aan" dan zou je eens kunnen overwegen om wat meer aan de wijn te gaan. :-)
-
22 Augustus 2012 - 20:16
Anneke:
Hoezo lekker gegeten?? Alleen maar LOF!!! begin je je praatje? Das een winterkostje. haha. Goh, wat ben ik grappig vandaag. Lijkt me dat heerlijk om languit ergens te gaan liggen waar echt, maar dan ook echt niemand is. Gelukkig kan ik me heel goed inleven, dus doe ik de volgende keer als ik ga lopen net als of. Morgen gaan de hechtingen van mijn oogleden eruit en dan ga ik gelijk vragen of ik weer mag lopen. Heb er zin in na ruim een week niets gedaan te hebben. Good luck en toy toy XXXX -
22 Augustus 2012 - 21:38
Ad:
Alek,
Weer een aardige beschrijving van je zoveelste wandeldag. Nu ik dat zo schrijf, even tellen, ja, je bent nu 60 dagen onderweg. Da's al een fikse tijd. Heb je nu ook het idee dat je nog een beetje op schema zit? Je hebt immers onbedoeld extra rustdagen genoten. En nu je in Perigueux bent, kom je al aardig in de richting van de Pyreneeën.
Hopelijk is de temperatuur enigzins gedaald, hier gelukkig wel.
Wat dat ochtendtukje betreft: op de derde dag van de Vierdaagse had ik daar ook altijd zo'n zin in. Ergens achter een heg in een tuin even gaan slapen. Met het risico dat ze je drie uur later wakker maken met de mededeling: stop er maar mee, je haalt het vandaag toch niet meer. Daarom heb ik nooit zo'n "pantsermeurtje" durven maken.
Mooie wandeldag gewenst en....
Buen Camino
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
