27-08-2012 – La Réole
Blijf op de hoogte en volg Alek
27 Augustus 2012 | Frankrijk, La Réole
De opdringerigheid en bedilzucht van onze hospitalero in Saint Ferme kende nog andere facetten. Alles, maar dan ook echt alles moest volgens zíjn regeltjes gaan. Zo drong hij een tafelschikking op en werden de pelgrims geacht zijn bizarre spel mee te spelen. De tafel was door hem gedekt in een perfect evenwicht; links stonden diverse tafelbenodigdheden op exact dezelfde wijze als rechts en hij waakte ervoor dat elke pelgrim precies evenveel kreeg opgediend. Ook de tafelwijn werd tot op de druppel in perfecte symmetrie verdeeld. Uiteraard kookte hij (tegen bescheiden meerprijs) zelf en dat deed hij overigens niet geheel onverdienstelijk: eerlijk is eerlijk. Na het diner stelden wij voor om gezamenlijk af te wassen. Resoluut wees hij dit van de hand. Hij was de hospitalero en hij zou voor zijn pelgrims zorgen, al was dat het laatste dat hij deed. Iedereen verwachtte nu dat hij zelf de afwas ging doen, maar het werd allemaal nog veel erger. Hij ging zijn privévertrek in en kwam terug met een gitaar.....
Medepelgrim Wim wist net op tijd naar buiten te vluchten, maar de rest zat als een rat in zijn val. Nú kwam het avondprogramma. Zíjn avondprogramma dus. Hij bleek een voorliefde te bezitten voor Franse chansons. Nu zijn Franse chansons al een bedenkelijke keuze voor een internationaal groepje pelgrims, dat niets liever wil dan wat drinken, de route voor de volgende dag doorspreken en dan snel gaan slapen, maar als blijkt dat de chansonnier vervolgens ook niet kan zingen zijn de spreekwoordelijke rapen gaar. Tot overmaat van ramp bleek de kwaliteit van zijn gitaarspel ook nog eens ver onder de maat. Gelaten ondergingen de pelgrims hun lot, applaudisseerden aan het eind van elk lied juist nét genoeg om hun afkeuring niet te laten blijken, hetgeen door hun kwelgeest werd opgevat als doorslaand succes en met vol elan werd er weer een nummer van Jacques Brell, Georges Brassens of Charles Aznavour tot op het bot verkracht. Na een laatste tenenkrommende uithaal hield hij tegen tienen op. Zíjn pelgrims waren vast moe van al dat luisteren en morgen moest natuurlijk iedereen weer vroeg op dus was het de hoogste tijd om naar bed te gaan. Even voelde ik mij weer tien jaar oud. Daarna besefte ik dat zijn voorstel om naar bed gaan wellicht het verstandigste was dat tot op heden uit zijn mond was gekomen. Eindelijk rust.
Het ontbijt bleek een herhaling van het diner. Onze hospitalero had koffie gezet en de eersten die aan tafel verschenen hadden alvast koffie ingeschonken, want de rest was nog lang niet klaar en van gezamenlijk ontbijten zou toch niets terecht komen. "Maar dát was niet de bedoeling! Nu was de koffie bijna op en de rest had nog niet gehad." "Kerel", kaatsten wij, "dan zet je toch gewoon nóg een pot koffie." "Maar dan zal ik teveel koffie overhouden..." Dit slag mensen zijn onverbeterlijk, onvermoeibaar en ondraaglijk. Als ik weer eens Wi-Fi heb zal ik een foto opsturen van dit zeldzaam exemplaar.
De route van vandaag ging wederom door eindeloze velden met druiven. Af en toe kwam ik ook pruimenboomgaarden tegen waarin geoogst werd. Ook ik heb vandaag de nodige pruimen genuttigd, maar daar moet je toch enige matigheid in betrachten. Tijdens het wandelen is een overenthousiaste stoelgang niet echt handig. Tegen 12.00 uur was ik al in La Réole. Lunchtijd dus. Ik besloot om 's middags maar warm te eten en 's avonds te kiezen voor een broodmaaltijd. Het werd uiteindelijk een Plat-du-Jour met vis en rijst. Daarna een camping opgezocht omdat de pelgrimsopvang weer eens niet bereikbaar bleek. Ik sta nu op een gemeentecamping aan de Garonne. Morgen een relatief stevige tippel naar Bazas, een meer dan 2000 jaar oud stadje met een indrukwekkende geschiedenis.
Medepelgrim Wim wist net op tijd naar buiten te vluchten, maar de rest zat als een rat in zijn val. Nú kwam het avondprogramma. Zíjn avondprogramma dus. Hij bleek een voorliefde te bezitten voor Franse chansons. Nu zijn Franse chansons al een bedenkelijke keuze voor een internationaal groepje pelgrims, dat niets liever wil dan wat drinken, de route voor de volgende dag doorspreken en dan snel gaan slapen, maar als blijkt dat de chansonnier vervolgens ook niet kan zingen zijn de spreekwoordelijke rapen gaar. Tot overmaat van ramp bleek de kwaliteit van zijn gitaarspel ook nog eens ver onder de maat. Gelaten ondergingen de pelgrims hun lot, applaudisseerden aan het eind van elk lied juist nét genoeg om hun afkeuring niet te laten blijken, hetgeen door hun kwelgeest werd opgevat als doorslaand succes en met vol elan werd er weer een nummer van Jacques Brell, Georges Brassens of Charles Aznavour tot op het bot verkracht. Na een laatste tenenkrommende uithaal hield hij tegen tienen op. Zíjn pelgrims waren vast moe van al dat luisteren en morgen moest natuurlijk iedereen weer vroeg op dus was het de hoogste tijd om naar bed te gaan. Even voelde ik mij weer tien jaar oud. Daarna besefte ik dat zijn voorstel om naar bed gaan wellicht het verstandigste was dat tot op heden uit zijn mond was gekomen. Eindelijk rust.
Het ontbijt bleek een herhaling van het diner. Onze hospitalero had koffie gezet en de eersten die aan tafel verschenen hadden alvast koffie ingeschonken, want de rest was nog lang niet klaar en van gezamenlijk ontbijten zou toch niets terecht komen. "Maar dát was niet de bedoeling! Nu was de koffie bijna op en de rest had nog niet gehad." "Kerel", kaatsten wij, "dan zet je toch gewoon nóg een pot koffie." "Maar dan zal ik teveel koffie overhouden..." Dit slag mensen zijn onverbeterlijk, onvermoeibaar en ondraaglijk. Als ik weer eens Wi-Fi heb zal ik een foto opsturen van dit zeldzaam exemplaar.
De route van vandaag ging wederom door eindeloze velden met druiven. Af en toe kwam ik ook pruimenboomgaarden tegen waarin geoogst werd. Ook ik heb vandaag de nodige pruimen genuttigd, maar daar moet je toch enige matigheid in betrachten. Tijdens het wandelen is een overenthousiaste stoelgang niet echt handig. Tegen 12.00 uur was ik al in La Réole. Lunchtijd dus. Ik besloot om 's middags maar warm te eten en 's avonds te kiezen voor een broodmaaltijd. Het werd uiteindelijk een Plat-du-Jour met vis en rijst. Daarna een camping opgezocht omdat de pelgrimsopvang weer eens niet bereikbaar bleek. Ik sta nu op een gemeentecamping aan de Garonne. Morgen een relatief stevige tippel naar Bazas, een meer dan 2000 jaar oud stadje met een indrukwekkende geschiedenis.
-
27 Augustus 2012 - 20:02
Peter:
Heerlijk, zoals jullie daar gemarteld zijn. Ik vond die hele tocht, met uitzondering van je scheenbeen, veel te veel van een leien dakje gaan. En dan worden mijn gebeden verhoord: Een oude Franse versie van Anthony Hopkins in de rol van Hannibal Lecter grijpt de slachtoffers bij de kladden en vreet ze als psychisch kannibaal geestelijk helemaal kaal. Gelukkig ging de vlucht naar La Réole dan weer soepeltjes, want ook martelingen moet je juist doseren en juist timen. Anders verliest het zijn kracht.
En zo kwam alles toch weer goed terecht:
Alek zag pruimen hangen
Zo groot als eieren
Mocht niet plukken
Was braaf, kreeg hoed vol.
-
27 Augustus 2012 - 20:14
Anneke:
Haha, eindelijk weer een grappig verhaal. Wees blij dat ie geen accordeon speelt. Hmm, misschien een idee voor ....??? Toch maar niet, beetje zwaar. De avond die je zojuist hebt beschreven, zijn nu net de ervaringen die IK graag zou willen bijwonen. Heerlijik. En dan de volgende dag heerlijk alleen (of met meerderen) genieten van de rust en de geluiden van de natuur. Hoe meer je aan de goede man zal denken, hoe meer je van de rust zal genieten. Of niet soms? Al nieuwsgierig waar je morgen in terecht komt? Ik wel. En dan ook maar weer afwachten wat de pot schaft. Huilebalk!!
Zo nu snel aan me "huiswerk". Pfff XXXX -
27 Augustus 2012 - 20:52
Hannie:
Hoi alek, goed te lezen dat je tocht vandaag goed is verlopen. Wel wil ik je graag laten weten dat ik wel heb genoten van het diner en het gezelschap van een ieder in de refuge in St. Ferme, zo ook de chansons van onze gastheer! Dus ik deel jouw mening niet over jouw, m.i. Negatieve, uitlatingen over ons verblijf en onze gastheer. Bijzonder gedrag van bijzondere mensen maken deze wereld zoveel meer bijzonder.... Veel succes en veel bijzondere ontmoetingen gewenst! Hannie -
27 Augustus 2012 - 21:05
Ad:
Hoi, Alek, je verhalen zijn zeer vermakelijk en nu ook nog eens meelijwekkend.
Ik zie jullie daar al bij elkaar zitten, na 3 chansons de gezichten op onweer. Dan is een uur erg lang. Vermakelijk zijn ook de reacties van je andere fans, Anneke, Peter, Peter-Carel, Roel en zo meer.
Ik had er wel eens bij willen zijn dat je je een DAG verslapen had. Kostelijk verhaal.
Aardig te lezen dat je conditie zo veel beter is dan twee maanden geleden. Geen gehijg op een helling, lage hartslag en minder kilo's om te verplaatsen. En de beentjes zijn blijkbaar ook weer 100 procent.
Hardstikke goed.
Natuurlijk ook op de grote kaart gekeken en gezien dat je al zuid-oost van Bordeaux bent. Straks de wijnstreek uit en de bossen van Les Landes in.
Veel succes, morgen en Buen Camino. -
27 Augustus 2012 - 23:25
Jack:
Hallo Alek, Ik begrijp dat deze pelgrimage ook een leergang assertiviteit is...leuk om te lezen hoe jullie als volwassen pelgrimgangers je toch laat "gijzelen" door een narcistische hospitalero..of was het pure beleefdheid en dankbaarheid voor het onderdak?
Blijf schrijven Alek, want naast het feit dat het nog steeds leuk is om je verhalen te lezen (ik kijk er iedere avond naar uit!) weet je toch dat het aloude kaartersgezegde is: "Wie schrijft, die blijft"!!
Groet, Jack -
28 Augustus 2012 - 13:44
Ton:
10A, je hebt hier net het recpt gelezen om Alek in toom te houden. Franse chansons krassen, netjes gezamelijk eten en spreken met twee woorden en om tien uur naar bed. Mocht dat nog mislukken dan een portie pruimen voorzetten en je het er geen kind aan.
Sorry Alek dat ik je teerbeminde moest adviseren, maar die festreis van jou opent alle sluizen van levenslessen die de afgelopen carriere allemaal verborgen zijn gebleven. "Wat doe je pa?", "Sorry dat is geheim dochter / zoon / 10A et!c". Hun wraak zal zoet zijn.
GREETZ -
28 Augustus 2012 - 17:03
Rob Luijken 7-9:
De beschrijving van je gastheer doet me denken aan een boek dat ik ooit heb gelezen genaamd "Het neurotisch handboek" van Jeffrey Wijnberg. Kan bijna niet anders dan dat Catweazle als "control freak" model heeft gestaan voor dat boek.
Het is een handvest dat in tegenstelling tot de enorme lading psychologische zelfhulpboeken over hoe je gelukkig, vol zelfvertrouwen en succesvol kunt leven, nu eens net die andere kant belicht.
Hoe kun je als neuroot, - met een dwangmatige persoonlijkheidsstoornis voortkomend uit een verstoorde emotionele ontwikkeling in de hechtingsfase, waardoor angst voor intimiteit en controleverlies op de voorgrond treden, met een sombere grond-stemming - , nu juist volharden in die levenstijl van zelfkwelling? Welke goede manieren zijn er om jezelf blijvend slecht te voelen en anderen te irriteren.
Waarlijk een verhelderend schrijven. Mensen die als basishouding het wantrouwen hebben aangenomen en die het levenslijden tot een ware kunst hebben verheven met een aanhoudend gevoel van doem en verderfenis, zijn constant op zoek naar een luisterend oor. Laat nu net een niet aflatende stroom pelgrims als godsgeschenk op zijn stoep staan. Ook deze neuroot is zeker niet op zoek naar een positieve constructieve verandering. Juist het ontmoedigen van positieve verandering is de interventie bij voorkeur! -
28 Augustus 2012 - 20:30
Tineke En Jos Uden:
Hoi Alek.
Wat moet een pelgrim toch allemaal meemaken,wat een prachtige verhalen,zeker die man met baard,wij weten zeker als je straks thuis bent,en je over alles na gaat denken,dat dit juist de dingen zijn die blijven hangen.
Alek wat schrijf je toch geweldig,wat prachtige verhalen zeker om mee te maken.
Dit is toch een tocht om nooit meer te vergeten.
We zien al weer uit naar de volgende spannende story,s, wandel ze en hou je taai.
Niet te mager worden.
Heel veel groetjes en liefs van ons Jos en Tineke. -
28 Augustus 2012 - 21:13
Nel Brouwer:
Hoi Alek, zo zie je maar, waar de een van gruwelt, vind een ander juist mooi. Voor jullie was het dus een kwelling, voor die man een geweldige kans om pelgrims uit bed te houden en aandacht te krijgen. Ik denk dat zijn familie hem allang uitgekotst hebben met zijn valse noten, dus jullie pelgrims zijn geweldige slachtoffers om de eenzaamheid van een oude man te verdrijven. Bedenk maar dat je een goede daad gedaan hebt, endat moet je toch gemiddeld 1x per dag doen. Al was deze kwelling misschiengoed voor meerdere dagen. Wandel ze.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
