31-08-2012 - Mont-de-Marsan

Eerst even technisch; ik ga zelf weer proberen mijn vertelsels te plaatsen op mijn site zonder tussenkomst van Tina. Ze gaat een weekje op vakantie naar Terschelling met Karin en aangezien ze daar geen Internet hebben ga ik zelf weer proberen berichten te plaatsen. Ik hoop voor beide dames dat hun vakantiehuisje is aangesloten op het lichtnet en de riolering. Het blijft tenslotte maar een eilandje. Dames; een heel prettige vakantie toegewenst met alle dagen mooi droog fietsweer. En als het niet droog is gaan jullie maar wandelen. Doe ik ook.

Ook even wat recht zetten; ik heb navraag gedaan in Roquefort aangaande de opvallende afwezigheid van schapen en grotten. En wat blijkt? Mijn waarnemingen zijn juist. Er zijn hier helemaal geen schapen en nog minder grotten. Er bestaat echter een ander stadje, met dezelfde naam, véél verder naar het oosten gelegen. Dáár komt de beroemde kaas vandaan, want dáár zijn de schapen en de grotten te vinden en niet in het Roquefort waar ik de afgelopen nacht heb geslapen. Weer een mysterie opgelost.

De gîte waar Ton, Wim en ik waren gehuisvest werd verzorgd door een vrijwilligster uit Bretagne. Deze vrijwilligers stellen zich (doorgaans) twee weken ter beschikking om ronddolende pelgrims op te vangen en te verzorgen. Afhankelijk van de locatie, de regelgeving van de vereniging en de faciliteiten ter plaatse, kan zo'n vrijwilliger besluiten al dan niet te koken voor de pelgrims. Wij habben het geluk dat onze Bretonse hospitalero voor ons ging koken, want koken dát kon ze. Vooraf kregen we een heerlijke salade van tomaten, linzen en basilicum. De hoofdmaaltijd bestond uit geconfijte eend en aardappelschijfjes, gebakken in eendenvet. De combinatie was voortreffelijk en er was meer dan genoeg voor vier personen, want zelf nam deze bijzonder gezellige dame ook deel aan de maaltijd. Na afloop nog een zelfgemaakt toetje en koffie/thee toe. Het geheel natuurlijk weggespoeld met rode wijn. Dat spreekt vanzelf. Overigens heb ik proefondervindelijk vastgesteld dat hoe meer Franse wijn je drinkt bij het eten, des te beter je Frans gaat spreken. Ik wil binnenkort ook eens proberen wat voor effect Chinese thee heeft op het spraakvermogen.

Vanmorgen om kwart voor acht verlieten we een-voor-een deze uitstekende gîte. Na ongeveer 10 km kwam ik uit bij het dorpje Bostens en het kleine kerkje dat als historisch monument staat aangemerkt. Toch even naar binnen. Eenmaal in de prachtige en bijzonder sfeervolle kerk ging automatisch het licht aan en werd orgelmuziek afgespeeld. Waar kom je zoiets tegen in Nederland? In het kerkportaal was ook een deur die toegang gaf tot een geheel ingerichte ruimte waar pelgrims pauze konden houden. Koffie en thee waren volop aanwezig; je moest het alleen zelf even zetten. Niemand was aanwezig om toezicht te houden. Alles mocht je gebruiken. Een gevulde koektrommel stond op tafel naast een klein spaarvarkentje waar je een gift in kon doen. Nogmaals; kom daarvoor eens in Nederland. Ik ben bang dat in Nederland zoiets binnen de kortste keren wordt gesloopt, leeggeroofd of vervuild raakt. Ik hoop dat ik ernaast zit, maar gelukkig werkt zoiets hier wel en ik hoop ook dat dit prachtige systeem nog lang mag bestaan.

De tocht ging verder door een lommerrijk gebied en uiteindelijk sloot de weg weer aan op dezelfde voormalige spoorweg waarover we gisteren ook al een stuk hadden gelopen. Nu was het pad echter geasfalteerd. Het bleek één kaarsrechte weg, regelrecht naar Mont-de-Marsan te zijn. Ondanks dat de weg door eens prachtig bosgebied liep bleek het doodsaai om zo lang over een zwarte lineaal te moeten lopen. Uiteindelijk kwam er na 30 km toch een eind aan dit traject.

De gîte in Mont-de-Marsan bleek van dezelfde vereniging als de vorige. Ook nu weer kwamen de twee hospitalero's (toevallig?) uit Bretagne en werd er gekookt. Wat dat was komen jullie morgen pas te weten want we moeten nog aan tafel.

Morgen naar Saint-Sever. Met maar 20 km een matsdagje dus.