11-09-2012 – Puente la Reina

Eten in Casa Paderborn was niet mogelijk. Ook was het niet toegestaan er zelf meegebrachte maaltijden te bereiden, ofschoon er een keuken is waar zulks heel goed mogelijk is. De reden blijkt van commerciële aard. Het huis, waarin de albergue is gevestigd, is eigendom van de gemeente Pamplona. Paderborn is de zustergemeente van Pamplona en daarom heeft de Jacobsvereniging van Paderborn het recht gekregen om er een pelgrimsherberg/albergue te vestigen. Men betaalt alleen gas, water en licht. Iedereen blij zou je zeggen; win-win, yin-yang en voor de bakker. Mispoes, want de middenstand van Pamplona ging lopen janken bij haar gemeente omdat ze ernstig verlies van inkomsten leed daar al die rijke pelgrims hun blik doperwten gingen opwarmen in de keuken van Casa Paderborn. Tsja en die gemeente stelt dat huis bijna gratis ter beschikking. U begrijpt dat de gemeente van Pamplona heel vriendelijk doch dringend de Jacobsvereniging heeft verzocht de keuken van de albergue niet meer ter beschikking van de pelgrims te willen stellen. Hoezo commercie? Voor de rest is Casa Paderborn een uitstekende albergue waar het goed toeven was.

Gisteren maakte de Duitse gastheer/hospitalero bij iedereen goed duidelijk dat het ontbijt geserveerd zou worden tussen 06.00 uur en 07.30 uur en dat daarna iedereen werd verondersteld op pad te gaan omdat er gepoetst moest worden. Een prima plan. Iedereen heeft hierbij ruim voldoende tijd om te wassen, in te pakken, te ontbijten en om te vertrekken. Iedereen weer blij? Weer mispoes, want een (hoe kan het ook anders) Amerikaan moest en zou om kwart voor vijf opstaan. Stel je voor dat je het ontbijt zou missen of, erger nog, een half uurtje later zou vertrekken. Hij maakte zo'n kabaal dat de hele kamer wakker werd en niet meer kon slapen. Na zo'n 20 minuten was meneer klaar met z'n ochtendritueel en wilde aan het ontbijt. Natuurlijk stond dat nog niet klaar en hij werd door de Duitse hospitalero teruggestuurd. Demonstratief ging de asshole weer op bed liggen wachten tot het zes uur was met alle priemende boze blikken van zijn kamergenoten op hem gericht.

De route naar Puente la Reina was erg mooi. Het Spaanse landschap is totaal anders dan het Franse en het biedt fraaie vergezichten. Halverwege ligt een berg; de Alto del Perdón, een pukkel in het kale landschap van slechts 770 meter hoog. Wat het ding toch pittig maakt is de hellingshoek in combinatie met de rolkeien, ter grootte van eieren, waarover je omhoog en omlaag moet. Ik was erg blij met mijn stokken zonder welke ik er een zware dobber aan gehad zou hebben. En toch nog zie je veel mensen zonder stokken lopen met een blik van "ja, maar zo gaat het toch ook?". Helaas moet ik deze mensen dan gelijk geven. Zonder stokken gaat het inderdaad ook. Je moet alleen niet vragen hoe. Zonder stokken is zo'n wandeling een regelrechte aanslag op je knieën en enkels en het kost je gewoon veel meer energie.

Rond half een bereikte ik mijn einddoel en heb ik mijn intrek genomen in de eerste herberg die ik tegen kwam: Albergue Jakue. Het is een mooie en ruime pleisterplaats met veel keuzemogelijkheden. Mijn kostje voor vandaag is weer gekocht. Morgen heb ik een relatief eenvoudige etappe van 22 km naar Estella. Met het weer van vandaag een makkie.