18-09-2012 – Villafranca Montes de Oca
Blijf op de hoogte en volg Alek
18 September 2012 | Spanje, Belorado
Vandaag was een regelrechte ramp. De oorzaak zit hem hoogstwaarschijnlijk in het diner, dat ik gisteravond in Belorado heb genoten. Nou ja, echt genieten was het ook al niet. Daar heb ik tot zekere hoogte wel begrip voor. Je kunt de kwaliteit van een pelgrimsmenu van drie (zeer kleine) gangen nu eenmaal niet vergelijken met de kwaliteit in een sterrenrestaurant. Desondanks kreeg ik gisteravond een stukje varkensvlees voorgeschoteld van suspecte aard. Ik vond er al niet zo'n frisse smaak aan zitten, maar ja, je bent pelgrim en dan past enige bescheidenheid. Vannacht voelde ik me al behoorlijk zweterig met een onbestendig gevoel. Om zes uur 's ochtends begon iedereen aanstalten te maken om te vertrekken en toen had ik al een gevoel dat het vandaag wel eens mis zou kunnen gaan. Toch maar opstaan en proberen of het ging. Dat was niet het geval want ik kon ternauwernood tot de wasbakken komen alwaar ik onder grote belangstelling in inhoud van mijn maag deponeerde. Als een burlend hert in de bronstijd stond ik daar een one-man-show op te voeren en de aanwezigen maakte zich snel uit de voeten, behalve....... een grote Amerikaan. Ja, ik weet het, dit volk brengt soms bijzondere creaturen voort, maar hij was wel de enige die vroeg hoe het met me ging en van hem kreeg ik wel een poedertje om mijn maag rustig te krijgen. 1 - 0 voor de USA! Ook al hielp zijn medicijn geen zier; het ging hier om het gebaar.
Enigszins opgelucht heb ik toch maar mijn rugzak omgehangen en ben vertrokken nadat ik wat water en drinkyoghurt tot mij had genomen. Na twee of drie kilometer overviel mij wederom een ernstig gevoel van misselijkheid en ledigde ten tweeden male mijn maag. Niets hield ik binnen en toch moest ik verder, want er was gewoon niets in de buurt. Een paar kilometer verderop was een bar open. Heel voorzichtig heb ik daar een Cola gedronken nadat ik de ijsblokjes bij de toch al zieltogende planten in de vensterbank had gekieperd. Gelukkig bleef de Cola zitten en kon ik verder. Ik voelde echter dat ik uitsluitend op mijn reserves liep. Er kwam behalve een biscuitje niets meer in en het lichaam wil wel energie. Gelukkig begon het ook nog eens te regenen en moest het regenpak aan. Het is maar goed dat er niemand in de buurt was om naar mijn motivatie te informeren op dat moment. Als een halve zombie bereikte ik Villafranca Montes de Oca. Bij de eerste de beste albergue ben ik gestopt en deze keer had ik geluk. Voor slechts veertien euro kreeg ik een schone en mooie eenpersoonskamer. Ik dook onmiddellijk onder de wol en heb vier uur vast geslapen. Op dit moment heb ik wel wat gedronken en blijft het goddank binnen. De aardige juffrouw van de bediening had medelijden met mij en stelde voor een gerecht voor mij te koken dat mijn maag tot rust zal brengen. Ze zei het twee keer in het Spaans en twee keer begreep ik haar niet. Als ik straks naar beneden ga, zal ik haar toch vragen haar wondermiddel te maken. Een beetje vertrouwen mag je toch wel hebben in de mens.
Als ik morgen weer ben opgeknapt hoop ik Atapuerca te bereiken. Zo niet, dan blijf ik hier een dagje lamballen in de hoop dat het lijf daarna voldoende is aangesterkt.
Enigszins opgelucht heb ik toch maar mijn rugzak omgehangen en ben vertrokken nadat ik wat water en drinkyoghurt tot mij had genomen. Na twee of drie kilometer overviel mij wederom een ernstig gevoel van misselijkheid en ledigde ten tweeden male mijn maag. Niets hield ik binnen en toch moest ik verder, want er was gewoon niets in de buurt. Een paar kilometer verderop was een bar open. Heel voorzichtig heb ik daar een Cola gedronken nadat ik de ijsblokjes bij de toch al zieltogende planten in de vensterbank had gekieperd. Gelukkig bleef de Cola zitten en kon ik verder. Ik voelde echter dat ik uitsluitend op mijn reserves liep. Er kwam behalve een biscuitje niets meer in en het lichaam wil wel energie. Gelukkig begon het ook nog eens te regenen en moest het regenpak aan. Het is maar goed dat er niemand in de buurt was om naar mijn motivatie te informeren op dat moment. Als een halve zombie bereikte ik Villafranca Montes de Oca. Bij de eerste de beste albergue ben ik gestopt en deze keer had ik geluk. Voor slechts veertien euro kreeg ik een schone en mooie eenpersoonskamer. Ik dook onmiddellijk onder de wol en heb vier uur vast geslapen. Op dit moment heb ik wel wat gedronken en blijft het goddank binnen. De aardige juffrouw van de bediening had medelijden met mij en stelde voor een gerecht voor mij te koken dat mijn maag tot rust zal brengen. Ze zei het twee keer in het Spaans en twee keer begreep ik haar niet. Als ik straks naar beneden ga, zal ik haar toch vragen haar wondermiddel te maken. Een beetje vertrouwen mag je toch wel hebben in de mens.
Als ik morgen weer ben opgeknapt hoop ik Atapuerca te bereiken. Zo niet, dan blijf ik hier een dagje lamballen in de hoop dat het lijf daarna voldoende is aangesterkt.
-
18 September 2012 - 19:10
Peter:
Dit is hartstikke beroerd. Kijk of je in een drogist/apotheek een zakje QRS kunt kopen. Weegt geen moer, lost geen plaats en helpt als de bliksem bij dit soort ellende. Cola reinigt inderdaad ook, maar meer in geval van neutraliseren van vettigheid, de suikers kunnen weer andere stress veroorzaken in een 'bedorven' maag. Spa rood, als alternatief.
Nou, sterkte maat. Rust even lekker, even bijkomen en alles is weer leuk! -
18 September 2012 - 19:21
Rob En Loes:
Behoorlijk vervelend allemaal. Die haan heeft het gedaan, of deed ie het nou juist niet? Laat je niet kisten door pluimvee en kop op! Het is trouwens geen schande om je lichaam wat rust te gunnen. Vooral te snel weer gaan lopen. Kom je jezelf weer tegen en krijgt die haan uiteindelijk toch de schuld. -
18 September 2012 - 19:21
Peter Carel:
Och germe jij, zeggen ze in Limburg. Dit is toch een minder plesant verhaal. Zo te lezen inderdaad vorm van voedselvergiftiging. Ga er van uit dat dit op natuurlijke wijze herstelt. Je hebt een puike conditie. De kwaliteit van je verslag, zelfs na deze misere heeft er nauwelijks onder te lijden!! De plastische wijze waarop je het vomeren beschrijft, is fantasierijk en laat niets te raden over. Nu moet ik wel zeggen dat ik nog nooit een burlend hert in de bronstijd heb zien c.q. horen kotsen.Ik hoop dat de aardige juffrouw van de bediening een lichte maaltijd voor je maakt die je ook kan binnen houden.Anders wellicht een dagje rust in dat dorp met die mooie naam. Inderdaad fraaie namen van de dorpen die de afgelopen periode in Spanje passeerde. Het ga je goed. Goede voortzetting als je morgen op pad gaat. P.S. Was je de enige die varkensvlees at? -
18 September 2012 - 19:35
Anneke:
Ja zeg, ho nou. Heb je dit niet op jezelf afgeroepen? Gister had je het over een haan die niet kraaide en dat daar rampspoed uit voort zou vloeien. Dus!!!??? Wellicht is de mythe dus echt waar. Is het ook niet een beetje in je hoofd geschoten? Je zegt dat de spaanse juffrouw je tot 2 maal toe iets probeerde uit te leggen wat je niet verstond of begreep. Toch zeg je dat ze een maaltje voor je wilde bereiden dat goed zou zijn voor je overgevoelige maag? Vreemd verhaal deze keer. En waar was maatje Tom? Toch niet zo'n maatje achteraf zou ik zeggen. Ahh, En is er voor de rest helemaal niemand ziek geworden van het eten? Nou ja, allemaal vragen die je toch niet kan beantwoorden momenteel. Geniet van je 1-persoonskamer en laat lekker voor je zorgen. Alles zal goed kommen. Maar toch zou ik niet het stukje varkensvlees maar de niet kraaiende haan de schuld geven. Tot morgen brother. Slaap lekker. XXXX -
18 September 2012 - 21:30
Rob Luijken 7-9:
Je dacht natuurlijk dat varkentje is op een oor na gevild, dat varkentje was ik wel even!
...of was de verleiding om een hapje uit de vleesjurk van Lady Gaga te nemen te groot?
Waarom denk je dat in bepaalde religies het eten van varkensvlees verboden is!?
Het varken is onrein, niet koosjer, niet halal.
Varkens zijn echte ‘alleseters’: afval, uitwerpselen, insecten, zieke en dode dieren.
Zelfs dode ratten. Er zijn meer dan veertig ziekten die door scharrelvarkens kunnen worden overgebracht. Volgende keer maar gewoon weer naar de Mac voor de nieuwe McMood, dat houdt de stemming er beter in! Weet je trouwens nog wat die kip zei tegen die homofiele haan?
Ik zal doorgaan
De kip zei tot de haan
We zullen doorgaan
We zullen doorgaan
Tot we aan het gaatje zijn
Doorgaan, 'k heb me regenjas weer aan
Kunnen we doorgaan
Ik ben gek op levertraan
Laten we doorgaan
Laten we doorgaan
Tot we aan 't gaatje zijn!
We zullen doorgaan
Waar komt die rotzooi toch vandaan
Laten we doorgaan
'k Ga met me sambaballen slaan
Laten we doorgaan
Ja, ik wil doorgaan
Ik wil doorgaan
Tot we aan 't gaatje zijn
Kotsende vulkaan
Een banaan in 't cellofaan
Drie duiten, kleed je aan
Als golven op de oceaan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
