02-10-2012 – Cacabelos
Door: Alek Wyczynski
Blijf op de hoogte en volg Alek
02 Oktober 2012 | Spanje, Cacabelos
Na ruim 2300 km begin ik het toch te leren; op de juiste tijd vertrekken bedoel ik. Ook vanmorgen ben ik iets voor achten vertrokken en dat was precies het moment waarop ik buiten voldoende licht had. Dat licht had ik keihard nodig ook, want het ging meteen lelijk naar beneden. Ik kwam benen en stokken tekort om me op een geiten pad staande te houden. Heel voorzichtig daalde ik voetje voor voetje af. Hoor ik ineens achter me: "Good morning." Deze groet bleek afkomstig van een jonge dame die me graag wilde passeren. Van mij mocht ze en ik maakte een opmerking over haar snelheid op dit gevaarlijke stuk. Ze gaf ten antwoord dat ze "back home" bekend stond als de klipgeit. Ik kon zelf geen treffender vergelijk maken. Ik dacht nog iets te horen als "Miep miep" en in een stofwolk stoof ze de diepte in, mij diep gefrustreerd achterlatend. Ik heb haar nadien ook niet meer gezien. Pittige tante.
Omdat ik gisteren ruim 30 km had gelopen, besloot ik het vandaag eens rustig aan te doen. Als ik namelijk in dit tempo door blijf gaan (en dat lukt prima), dan ben ik twee dagen te vroeg in Portomarín voor mijn rendez-vous met Anneke. Zoals Simon & Garfunkel ooit zongen; "Slow down, you move too fast", moest ik even een tandje lager. Ik besloot om in Ponferrada te stoppen. Al met al een stukkie van 15 km en da's net leuk om de ochtend mee te vullen. Kan er nog een dikke pauze vanaf ook en die had ik nog nodig ook om mijn smartphone weer in het gareel te krijgen. In een café met Wi-Fi lukte het de juiste update te installeren en de achterstallige verslagen alsnog te versturen. Blij dat het gelukt was ging ik op weg naar Ponferrada.
Ter plekke aangekomen bleek het volgende; Ponferrada is stom en lelijk, de bewoners zijn stom en lelijk, de overnachtingsmogelijkheden zijn heel stom en de bewegwijzering is zo mogelijk nog stommer. Met andere woorden; ik wilde er zo snel mogelijk weer weg. Dat lukte, maar ik wilde toch ook op tijd stoppen. Vervolgens bleken vier (cijfers: 4) daaropvolgende dorpen geen accommodatie te bieden, waardoor ik gedwongen was door te lopen naar Cacabelos. Vrij vertaald: Witte Poep (of zoiets). Toen begon mijn Garmin te zeuren dat het vandaag tóch weer 29 km geworden was en ik besloot om mezelf daarvoor te straffen. Voor straf heb ik mijn intrek in een hotel genomen met Wi-Fi, laundry-service, room-service, airco, breakfast en veel te veel sterren. Lekker pûhh, moet ik maar niet zo ver doorlopen.
Omdat ik gisteren ruim 30 km had gelopen, besloot ik het vandaag eens rustig aan te doen. Als ik namelijk in dit tempo door blijf gaan (en dat lukt prima), dan ben ik twee dagen te vroeg in Portomarín voor mijn rendez-vous met Anneke. Zoals Simon & Garfunkel ooit zongen; "Slow down, you move too fast", moest ik even een tandje lager. Ik besloot om in Ponferrada te stoppen. Al met al een stukkie van 15 km en da's net leuk om de ochtend mee te vullen. Kan er nog een dikke pauze vanaf ook en die had ik nog nodig ook om mijn smartphone weer in het gareel te krijgen. In een café met Wi-Fi lukte het de juiste update te installeren en de achterstallige verslagen alsnog te versturen. Blij dat het gelukt was ging ik op weg naar Ponferrada.
Ter plekke aangekomen bleek het volgende; Ponferrada is stom en lelijk, de bewoners zijn stom en lelijk, de overnachtingsmogelijkheden zijn heel stom en de bewegwijzering is zo mogelijk nog stommer. Met andere woorden; ik wilde er zo snel mogelijk weer weg. Dat lukte, maar ik wilde toch ook op tijd stoppen. Vervolgens bleken vier (cijfers: 4) daaropvolgende dorpen geen accommodatie te bieden, waardoor ik gedwongen was door te lopen naar Cacabelos. Vrij vertaald: Witte Poep (of zoiets). Toen begon mijn Garmin te zeuren dat het vandaag tóch weer 29 km geworden was en ik besloot om mezelf daarvoor te straffen. Voor straf heb ik mijn intrek in een hotel genomen met Wi-Fi, laundry-service, room-service, airco, breakfast en veel te veel sterren. Lekker pûhh, moet ik maar niet zo ver doorlopen.
-
02 Oktober 2012 - 18:40
Ad:
Olla, Alek,
Ja, ja, en maar doorlopen.
En ik lees niets over het tempelierskasteel in Ponferrada.
Overigens, Marianne en ik hebben in mei echt wel hotels in Ponferrada gezien. Vier dorpen doorlopen had echt niet gehoeven.
Lees ik dat je in Portomarin een rendez-vous hebt met Anneke.
Daar heb ik gebruik gemaakt van de Refugio Manuel. Ze lieten me zelf heel rustige kamers zien op de eerste etage, voor 15 euro. Lig je wel rustiger dan op een slaapzaal.
Die slaapzaal had ik trouwens helemaal alleen beschikbaar. De andere 19 bedden bleven leeg.
Omdat ik, net als jij, aan 1 eenpersoonsmaaltijd niet genoeg had, at ik er dus twee. Toen de eerste op het vuur stond, ontdekte ik de magnetron. Kookt echt sneller.
Voor morgen, kalm aan.
Buen Camino -
02 Oktober 2012 - 19:36
Peter Carel:
Paar dagen geen bericht van je ontvangen. Vervolgens aantal achter elkaar .Wat mij het meest intrigeerde was je verhaal over het vastspijkeren van je militaire id-plaatje. Laconiek gebracht, maar toch! Hierin ligt besloten een afsluiting van een fase in je leven. Je hebt het ook zelf aangegeven: met een terugblik op je loopbaan, fysiek en psychisch er ongeschonden door gekomen te zijn en het goede gevoel als je achterom kijkt! Zijn jouw woorden, beetje vrij vertaald door mij! !Dat spijkeren van dat plaatje!Had je een spijker mee genomen voor dit voorziene doel? Zo'n plaatje heb ik zelfs nog hangen, bestaat uit twee delen.Ben benieuwd of beide delen bevestigd hebt, of de helft! Ben zeer benieuwd hoe het deel van de tocht met je zus gaat verlopen! En vooral hoe je e.e.a te woord gaat stellen! Er zit een vrij consistente visie in jou uitingen op de wandelende medemens richting Santiago, de afgelopen periode. Ben benieuwd wat de trend van de tekst gaat worden vanaf Portomarin tot Santiago!! Goede voortzetting. -
02 Oktober 2012 - 20:25
Peter:
Man, wees toch niet altijd zo genadeloos voor jezelf. Legt zichzelf straf op, brengt het ten uitvoer.....Je realiseert het je vast niet, maar je helpt zo in één nacht je zorgvuldig opgebouwde pelgrimsimago naar de filistijnen, omdat je vindt dat je straf hebt verdiend. Ik vind het hard. Te hard eigenlijk, maar goed...zelf weten. Zet je de airco niet hard aan? Anders word je wakker met de rijp in je wenkbrauwen. Al met al ga je inderdaad hard op deze manier.
Veel plezier de komende dagen. Ik hoop dat het weer inderdaad wordt wat je er van verwacht. Adios! -
02 Oktober 2012 - 21:48
Ton:
Een goede straf vraagt om een extra dag in een sauns / spa of ietsanders lekker zweteneninhitte afzien. Dat combineren met een goed ontbijt, lunch en diner. Na de nachtrust ben je te zwaar om snel te gaan en komje zeker niettevroeg bij je zus (weet niet zeker of feiten en wens wel juist wordt weer gegeven in deze zin). Enjoy! -
02 Oktober 2012 - 21:48
Ton:
Een goede straf vraagt om een extra dag in een sauns / spa of ietsanders lekker zweteneninhitte afzien. Dat combineren met een goed ontbijt, lunch en diner. Na de nachtrust ben je te zwaar om snel te gaan en komje zeker niettevroeg bij je zus (weet niet zeker of feiten en wens wel juist wordt weer gegeven in deze zin). Enjoy! -
02 Oktober 2012 - 22:19
Anneke:
Hongerig al je verslagen gelezen. Grappig om te bemerken dat men dus gewoon uitkijkt en "rekent" op je schrijfsels. Ik dus ook. Helaas geef ik op de voorgaande geen reactie. Bundel mijn ideeen en reactie in deze mail. Moet ik me nu schuldig voelen grote broer dat je je tempo in moet dammen? En ja hoor (tussen haakjes vermelden dat je met gemak 30 km per dag loopt) en dus met zeeeeer veeeel moeite en afzien minder km per dag gaat maken. Waarom loop je niet gewoon heen en weer of krijg het gewoon lekker. Haha. Verwissel je sandalen een dagje voor géén schoeisel. Weet zeker dat het dan niet zo snel meer gaat. Dat deden de pelgrims vroeger ook ;). Blootvoets dus. Wedden dat je dan 2 dagen te laat bent? Hihi. XXXX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
