07-10-2012 – Sarria (rustdag)
Door: Alek Wyczynski
Blijf op de hoogte en volg Alek
07 Oktober 2012 | Spanje, Sarria
Een van de geneugten van het pelgrimsleven is het leggen van contacten met pelgrims. Ook het onderhouden en met het grootste gemak weer verbreken van die contacten horen daarbij. Na een verkwikkende nachtrust in mijn 'single room' en een dito ontbijt, toog ik vanmorgen naar hetzelfde terras waar ik gistermiddag ook enige aangename uren mocht ervaren. Dan is het bijzonder dat ik enkele pelgrims, die ik gisteren ook al sprak, vandaag opnieuw mocht ontmoeten. Het zijn de pelgrims die niet verder kunnen of die andere afspraken hebben, want de reguliere pelgrims blijven slechts één nacht op locatie. Vanmorgen aan de koffie sprak ik een aardige Fransman woonachtig in Parijs. Hij was zijn camino begonnen in Vezelay en nu, op slechts 108 km van zijn einddoel, was hij genoodzaakt te stoppen wegens serieuze knieproblemen. Hij had het er zichtbaar moeilijk mee maar was desondanks vastbesloten zijn pelgrimage op een later moment af te maken. Ik besloot hem wat op te monteren.
Op dat moment dook dezelfde luidruchtige Amerikaanse heks op die ik gisteren op het terras ook al probeerde te ontlopen. Ze was ongetwijfeld bij een van haar nachtelijke vliegmanoeuvres van haar bezem gevallen, want ze trok enigszins met een been. Ze herkende ons, nam zonder uitnodiging plaats aan ons tafeltje en mengde zich, niet gespeend van enig fatsoen, in onze conversatie, waarbij ze schaterlachend haar laatste twee tanden aan de openbaarheid prijsgaf. Na een minuut of tien had ik een afspraak, die ik niet had. Wie dit oppervlakkig van mij vindt, geeft blijk van een armzalig gebrek aan geestelijke diepgang. Ajuus Eucalypta.
Morgenochtend ga ik weer de camino op. De laatste 22 km naar Portomarín. Ook daar heb ik nog alle tijd om te rusten en de komst van Anneke af te wachten. Oh ja, op de valreep nog een woordje tot Anke en Nina; hartstikke bedankt voor het ongetwijfeld goedbedoelde advies met betrekking tot die fijne albergue net vóór Sarria. Helaas heb ik er geen gebruik van kunnen maken, want de omschrijving was zó algemeen dat ik er weinig mee kon en ik ín Sarria stond voor ik er erg in had. Er zijn namelijk nogal wat albergues in Sarria.... Toch bedankt voor het meedenken. Voor jullie is het nog maar een peulenschil tot Santiago. Hou vol en Buen Camino.
Op dat moment dook dezelfde luidruchtige Amerikaanse heks op die ik gisteren op het terras ook al probeerde te ontlopen. Ze was ongetwijfeld bij een van haar nachtelijke vliegmanoeuvres van haar bezem gevallen, want ze trok enigszins met een been. Ze herkende ons, nam zonder uitnodiging plaats aan ons tafeltje en mengde zich, niet gespeend van enig fatsoen, in onze conversatie, waarbij ze schaterlachend haar laatste twee tanden aan de openbaarheid prijsgaf. Na een minuut of tien had ik een afspraak, die ik niet had. Wie dit oppervlakkig van mij vindt, geeft blijk van een armzalig gebrek aan geestelijke diepgang. Ajuus Eucalypta.
Morgenochtend ga ik weer de camino op. De laatste 22 km naar Portomarín. Ook daar heb ik nog alle tijd om te rusten en de komst van Anneke af te wachten. Oh ja, op de valreep nog een woordje tot Anke en Nina; hartstikke bedankt voor het ongetwijfeld goedbedoelde advies met betrekking tot die fijne albergue net vóór Sarria. Helaas heb ik er geen gebruik van kunnen maken, want de omschrijving was zó algemeen dat ik er weinig mee kon en ik ín Sarria stond voor ik er erg in had. Er zijn namelijk nogal wat albergues in Sarria.... Toch bedankt voor het meedenken. Voor jullie is het nog maar een peulenschil tot Santiago. Hou vol en Buen Camino.
-
07 Oktober 2012 - 18:57
Ad:
Olla, Alek.
Goed gedaan, eindelijk eens een rustdag. Zullen je voeten zeker waarderen.
Wat het diner betreft, ik hoop dat je vooraf net zo'n geweldige soep krijgt geserveerd als wij vanmiddag in Ede.
Op een jou zeer bekend adres wordt de kip in de soep verdronken, gaar gekookt en van alle botjes ontdaan. Menig restaurant , waar de kip DOOR de soep vliegt, kan er een voorbeeld aan nemen.
Tina, het was erg lekker.
En we hebben natuurlijk bijgebuurd, net als jij op een terras in Sarria.
Let in Portomarin eens op de kerkklok.
Er zit geen nagalm in. Hij stopt net zo abrupt als hij begint.
Ra, ra, hoe kan dat? Kijk eens aan de voorkant van de kerk omhoog. Dan zie je tussen de kantelen een luidspreker.
Hoe wordt een mens gefopt.
En morgen met die frisse uitgeruste voeten van je weer lekker voorwaarts.
Afgelopen week schreef ik over mijn onderkomen in Portomarin. Jij schrijft over albergues die je niet kan vinden. Deze moet lukken: Pension Manuel, Rua de Miño 1, tel +34 982545385.
Buen Camino -
07 Oktober 2012 - 19:03
Anneke:
Terwijl jij terecht genoten hebt van je rustdag, heb ik vandaag de stoute schoenen weer aangedaan en ben voorzichtig op pad gegaan. Vandaag heb ik niet mijn gehele uitrusting meegenomen, maar een klein rugzakje met wat etenswaren. Dit heb ik zo gedaan omdat ik echt last heb van mijn bil/kuit. Spieren kunnen het volgens mij niet zijn omdat ik met name als ik lig of op een bepaalde manier zit, er last van heb. Begrijp er helemaal niks van. Zou het kunnen zijn dat het van mijn backpack is? Die wil ik nog wel eens nonchalant over een schouder hangen als ik bv. naar de auto loop, of als ik klaar ben met lopen en naar boven ga. Dan hangt dat gewicht natuurlijk niet meer in balans en ga je scheef lopen. Dus ik bedacht me dat er misschien iets in mijn rug is afgekneld. Ik weet het echt niet, maar vind het wel erg vervelend. Desondanks toch lekker gewandeld. Tussenstop gemaakt bij Peter en Liesbeth en toen nog een stukkie doorgehuppeld. Pijn in mijn bil/kuit is dan echt weg, maar mijn rechter "klapvoetje" gaat nog steeds zijn eigen weg. Al met al gaat het dus best, maar ik ben verre van tevreden. Het weer maakte een hoop goed vandaag. Werkelijk schitterend. Ik heb gewoon zonder jas kunnen lopen (dan wel in het zonnetje). Heb nog even met Peter en Liesbeth een terrasje gepakt ( zij op de fiets, ik uiteraard lopend) en toen heerlijk in het zonnetje richting huis. Morgen ga ik weer met Jolanda op pad en dat wordt dan tevens mijn laatste loopdag. Dinsdagochtend naar ma (boodschapjes etc doen) en dan dinsdagmiddag me uitrusting checken. Ik moet woensdag om ongeveer half vijf op schiphol zijn, dus dat wordt een kort nachtje. Nu maar hopen dat ik geen vertraging heb op schiphol, want ik zit met me aansluiting in Madrid.
Kan ik altijd nog even een bezoekje brengen aan Sinterklaas en zwarte Piet. Nou, genoeg gekletst. Jij hebt in ieder geval genoeg tijd in Portomarin om eventuele wantsen en ander ongedierte uit te roeien, zodat ik als ik aankom met een gerust hart mijn slaapzak in kan. Dikke kus moi XXXXXX -
07 Oktober 2012 - 20:45
Nina En Anke:
Alek,
Jammer maar helaas dat je de Albergue hebt gemist, er zijn er inderdaad genoeg! Jij ook succes en vooral heel veel plezier tijdens de laatste km's samen met je zus!
Buen camino!
Nina en Anke -
07 Oktober 2012 - 22:22
Peter:
Nog maar honderd kilometer lopen........(pfff, wie had gedacht dat ooit uit míjn mond te horen) en dan ben je op je eindpunt. Einde van een voettocht, van een reis, van een episode. Dit voelt bijna net zo onwezenlijk aan als die paar dagen voor het beginpunt, ruim drie maanden geleden. Ik doe helemaal geen moer aan die reis en toch voelt het of ik deelneem...en dat het eindpunt nadert. Verrekte apart, moet ik zeggen. Je hebt je vast goed voorbereid: At any point in one's life, amigo, the greater the uncertainties they face, the greater their chances of hitting a major, life-changing "home run."
Rock the Casbah
-
08 Oktober 2012 - 11:22
Rob Luijken:
Als pelgrim nono valt het idd niet mee om een adequaat beeld te vormen van de lading die het lopen van zo'n schelpenpad in zich draagt. Ondanks je weelderige beschrijving schieten woorden vaak te kort bij al dat mondbewaterende moois en zijn je foto's slechts een platvloerse vertekening van de onmetelijke rijkdom die het landschap in werkelijkheid openbaart.
Wat maakt de tocht der tochten nou zo de moeite waard?
Het jeukende beddengoed, de povere maaltijden, het lichamelijk ongemak, de lange stoffige uitgetrapte paden langs een snelweg, het met kilo's slepen om kilo's kwijt te raken?
Waar komt nou toch die magie vandaan?
Is het wellicht het verlangen naar lang vervlogen tijden, het loskomen van de dagelijkse sleur, een roep om aandacht, een te volgen hype, het gezamenlijke lot, het terug geworpen worden op de basis, de goedkope reis, het sociale aspect, de voorgehouden koek op vertoon van een volle stempelkaart? Wie het weet mag het zeggen!
Vooralsnog krijg ik er moeilijk hoogte van. Uit je verslagen maak ik op dat je het zelf eigenlijk ook best nog lastig te pinpointen vindt. Je beschrijft de dagelijkse gang van zaken op een ludieke wijze maar je blijft aan de oppervlakte.
Natuurlijk de pelgrimage is een metafoor, een rijpingsproces van het leven en voor velen een bittere noodzaak om nog iets van een broodnodige persoonlijke groei door te maken. Je leert het leven anders zien. In mijn beperkte beleving zie ik slechts een karikatuur van de pelgrim en een Indian Summer in Spanje. Wat ik bestempel als een onbewoonbare bouwval is in jou ogen opeens een authentieke finca geworden. Het laat zich misschien nog het beste vergelijken met Celebration Florida, een door de Disney ontwerpers gestyleerd Amerikaans dorp waar echte staatsburgers wonen die in de winter getrakteerd worden op nep sneeuw die neerdaalt uit de straatlantaarns en waar in de herfst geimmigreerd blad door de straten waait. Een surrealistisch werkelijkheid, een facade waarachter het persoonlijk leed schuil gaat van zovelen die leven in een diep tranendal dat maatschappij heet. Want wat is er tegenwoordig nou nog echt? -
08 Oktober 2012 - 16:59
Tineke En Jos Uden:
Hoi die Alek.
Wat is het toch super,wat je schrijft ik blijf het steeds herhalen,maar jij mag ook steeds dingen die je ziet en meemaakt herhalen,geeft echt niet,wij worden er alleen maar bij van hoe het lopen toch gaat.
Wat ook een verhaal over die beestjes,je zou ze toch niet mee kwijtraken,maar goed dat er spul voor te koop is, de manier hoe jij mensen omschrijft,heerlijk,echt lachen iedere avond een feest voor ons.
Loop nog lekker het begint goed op te schieten.
Liefs van Ons Jos en Tineke.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
