08-10-2012 – Portomarín
Door: Alek Wyczynski
Blijf op de hoogte en volg Alek
08 Oktober 2012 | Spanje, Portomarín
Vandaag ging er van alles verkeerd. Toch begon de dag zo mooi. Na een ontbijtje in mijn pension ging ik kwart over acht op pad. Het eerste dat me opviel was dat er veel meer pelgrims op pad waren dan ik gewend was en dat de overgrote meerderheid Spaans sprak. Het was dus heel goed te merken dat de laatste 100 km spoedig in zich zouden komen; het beruchte deel van de camino waar Spaanse studenten extra studiepunten kunnen verdienen. Ook had ik verwacht dat de pijn in mijn voeten na een rustdag verminderd zou zijn.
Na slechts drie kilometer bleek het tegenovergestelde en werd de pijn alleen maar erger. Na 12 km kwam gelukkig de koffiestop en werd het tijd voor een broodje. Normaal knap ik van een pauze zichtbaar op, maar na deze break kwam de pijn in alle hevigheid terug. Op deze manier is wandelen gewoon afzien en de aardigheid was er mij behoorlijk af. Toch bereikte ik rond half twee Portomarín. Daar aangekomen bleek het vinden van een slaapplaats ineens niet meer zo vanzelfsprekend meer als voorheen. Veel bedden bleken te zijn gereserveerd en na een paar keer 'complet' te horen kreeg ik uiteindelijk het laatste bed in een voor de rest volgeboekt pension. Slechts voor één nacht, ondanks dat ik drie nachten in Portomarín wil doorbrengen. Nou ja, doe dan maar, dan zie ik in de middag wel verder.
Eerst maar eens naar een dokter, want op deze wijze verder lopen was geen optie. Gelukkig was een medische hulppost snel gevonden en was ik al na tien minuten aan de beurt. De Spaanse arts sprak verbazingwekkend goed Spaans, maar daar hield haar talenkennis wel mee op. Mijn kennis van de Spaanse taal is vrij overzichtelijk, doch mijn woordenschat is met name gericht op de horeca en ligt overduidelijk niet op het medische vlak. Communiceren wordt op deze wijze erg lastig. Met veel handen en voeten wist ze me haar diagnose kenbaar te maken: Fasciitis Plantaris, ofwel peesplaatontsteking.
Nou, daar sta je dan met je pelgrimsvoorkomen. En hoe nu verder? Volgens de arts zou medicatie in combinatie met rust de beste genezing opleveren. Ik maakte haar duidelijk dat ik donderdag weer verder wilde met mijn camino en dat ik tot die tijd rust kon nemen. Ze keek bedenkelijk en wist me duidelijk te maken dat dit afhankelijk zou zijn van het goed aanslaan van haar voorgeschreven medicatie. Toch bedankt voor het consult en de goede raad.
Meteen maar bij de farmacie mijn pillen opgehaald (Omeprazol en Bosporón). Inmiddels was de middag al flink gevorderd en had ik een razende trek gekregen. In restaurant/pensión Arenas (vlak naast de kerk, kan niet missen) heb ik een pizza gescoord en tevens gevraagd naar de overnachtingsmogelijkheden voor morgen en overmorgen. Deze keer had ik meer geluk want ik heb voor die twee nachten een tweepersoonskamer kunnen reserveren. Natuurlijk betaal ik dan wel de hoofdprijs, maar da's voor een keertje wel te doen.
Nu hoop ik voor de nabije toekomst op twee dingen: dat mijn medicatie aan zal slaan en dat ik tot Santiago accommodatie kan reserveren. Sint Jacobus maakt het me dat laatste stuk niet echt gemakkelijk. Gelukkig dat Anneke straks komt. Kan ze me mooi dragen.
Na slechts drie kilometer bleek het tegenovergestelde en werd de pijn alleen maar erger. Na 12 km kwam gelukkig de koffiestop en werd het tijd voor een broodje. Normaal knap ik van een pauze zichtbaar op, maar na deze break kwam de pijn in alle hevigheid terug. Op deze manier is wandelen gewoon afzien en de aardigheid was er mij behoorlijk af. Toch bereikte ik rond half twee Portomarín. Daar aangekomen bleek het vinden van een slaapplaats ineens niet meer zo vanzelfsprekend meer als voorheen. Veel bedden bleken te zijn gereserveerd en na een paar keer 'complet' te horen kreeg ik uiteindelijk het laatste bed in een voor de rest volgeboekt pension. Slechts voor één nacht, ondanks dat ik drie nachten in Portomarín wil doorbrengen. Nou ja, doe dan maar, dan zie ik in de middag wel verder.
Eerst maar eens naar een dokter, want op deze wijze verder lopen was geen optie. Gelukkig was een medische hulppost snel gevonden en was ik al na tien minuten aan de beurt. De Spaanse arts sprak verbazingwekkend goed Spaans, maar daar hield haar talenkennis wel mee op. Mijn kennis van de Spaanse taal is vrij overzichtelijk, doch mijn woordenschat is met name gericht op de horeca en ligt overduidelijk niet op het medische vlak. Communiceren wordt op deze wijze erg lastig. Met veel handen en voeten wist ze me haar diagnose kenbaar te maken: Fasciitis Plantaris, ofwel peesplaatontsteking.
Nou, daar sta je dan met je pelgrimsvoorkomen. En hoe nu verder? Volgens de arts zou medicatie in combinatie met rust de beste genezing opleveren. Ik maakte haar duidelijk dat ik donderdag weer verder wilde met mijn camino en dat ik tot die tijd rust kon nemen. Ze keek bedenkelijk en wist me duidelijk te maken dat dit afhankelijk zou zijn van het goed aanslaan van haar voorgeschreven medicatie. Toch bedankt voor het consult en de goede raad.
Meteen maar bij de farmacie mijn pillen opgehaald (Omeprazol en Bosporón). Inmiddels was de middag al flink gevorderd en had ik een razende trek gekregen. In restaurant/pensión Arenas (vlak naast de kerk, kan niet missen) heb ik een pizza gescoord en tevens gevraagd naar de overnachtingsmogelijkheden voor morgen en overmorgen. Deze keer had ik meer geluk want ik heb voor die twee nachten een tweepersoonskamer kunnen reserveren. Natuurlijk betaal ik dan wel de hoofdprijs, maar da's voor een keertje wel te doen.
Nu hoop ik voor de nabije toekomst op twee dingen: dat mijn medicatie aan zal slaan en dat ik tot Santiago accommodatie kan reserveren. Sint Jacobus maakt het me dat laatste stuk niet echt gemakkelijk. Gelukkig dat Anneke straks komt. Kan ze me mooi dragen.
-
08 Oktober 2012 - 18:15
Dies:
Hoi Alek,
Sterkte met je voet! Ik hoop, dat de paar dagen rust voldoende voor je is! Sarria is het punt, waar heel veel Spanjaarden insteken! Niet alleen de studenten, maar van elke rechtgeaarde (katholieke) Spanjaard wordt verwacht, dat hij/zij 1-maal de Camino zal lopen en vanuit Sarria zit je zo'n beetje op het minimum aantal km's voor een volledige aflaat!
Laat je niet afleiden - weet niet of dat met Anneke lukt - en loop je eigen laatste stuk! Veel plezier en een mooie zonnige binnenkomst! -
08 Oktober 2012 - 19:09
Anneke:
Jeetje, wat een verhaal. Ga me bijna schuldig voelen. Waarom? Nou, het zou zo maar kunnen zijn dat jij door het rusten (wat je normaal waarschijnlijk niet gedaan zou hebben) je voeten de gelegenheid hebt gegeven te protesteren. In rust kan dat mogelijk zijn. Ik troost mij met de gedachte dat het toch wel naar buiten zou zijn gekomen. Even iets anders. Kom net van mijn pedicure vandaan (die mij weer wegstuurde omdat mijn voeten een beetje geïriteerd waren van het lopen vandaag, +/- 28 km, en dus niet in mijn pit kon snijden, maar morgen mag ik nog ff terugkomen) en haar had ik jou verhaal verteld. Naar haar kundige mening zijn de medicijnen in Spanje bijzonder goed, dus???? Op hoop van zegen dan maar. Maar wel erg lullig hoor, zo vlak voor je einddoel. En wat de slaapgelegenheden betreft! Daar zit ik helemaal niet mee hoor om in een duurdere accomodatie te slapen. Zijn de bed-wantsen ook van de baan ;). Hoop echt dat de medicijnen in combinatie met rust goed aanslaan, zodat we samen gezond en gezellig jou einddoel halen. En broer, als ik het kan, dan draag ik je. Rolschaatsen meenemen? Ah, flauw. Houd moed en tot woensdag. XXXXX -
08 Oktober 2012 - 19:16
Peter:
Gehhgeh, zit ik over jouw verdriet te lezen van pijn en Spaans en druk en vol en hoofdprijs, valt me ineens in de rechterkantlijn (zal ik maar zeggen) een knipperende reclame op van Maldives Luxury Resorts. Wat een contrast, hè?
Maat, je hebt fans, denk ik. Want door die reclame ging ik de hele kantlijn eens zitten bekijken en daar staat onder statistieken dat jouw dagboek dertienduizendtweehonderdvijftien (zegge 13.215) keer is bekeken. Als ik echter het groepje, dat ik regelmatig op je site tegenkom, eens oplijn kom ik aan, pak 'm beet, vijftien man. Er gemakshalve van uitgaande dat je nu honderd dagen aan het kuieren bent, betekent dat vijftienhonderd bekijkmomenten. Maar er zijn dus een slordige twaalfduizend bekijkmomenten meer geweest. Na die honderd dagen zou dit nog honderdtwintig bekijkers betekenen. Die zich niet kenbaar hebben gemaakt. Gluurders zogezegd. Profiteurs, die zonder een opbeurend woord, genieten van je plezier en kommer. Dat zijn vast allemaal uitgevers op zoek naar schrijftalent.
Nou ken ik Anneke niet, maar als ik haar reacties op jouw pennevruchten lees, weet ik één ding zeker: Die-gaat-jou-echt-niet-dragen. -
08 Oktober 2012 - 21:22
Marlies:
Hoi Alek
Ik wens je natuurlijk een spoedig herstel toe want ik kan me niet voorstellen dat jij er zo-een bent die nu nog afhaakt.Dus laten we duimen dat die laatste 100 km nog over een leien dakje gaat. Dus voor de komende dagen pootjes omhoog en zwaaien naar al die pelgrims die voorbij komen ;)
Kan je intussen effe je spaans ophalen.
Succes en een spoedig herstel gewenst -
08 Oktober 2012 - 21:30
Noorwegen:
je hoort niet veel, maar in stilte volgen wij je ook.
nog even en je bent er, maar voorzichtig met je voet,je zult wel goede tips
gehad hebben sterkte en we houden de moet er in effe rustig aan dus.
goed gedaan hoor,suxes dan maar weer. -
08 Oktober 2012 - 21:42
Ger:
Tja dat herkenningsplaatje aan een kruis spijkeren... was dat misschien te vroeg? Ouderwets Ibuprofen 800, 1 x per 4 uur.. dan ben je zo weer het mannetje. Bij de weg, je voeten ook. -
08 Oktober 2012 - 21:42
Ger:
Tja dat herkenningsplaatje aan een kruis spijkeren... was dat misschien te vroeg? Ouderwets Ibuprofen 800, 1 x per 4 uur.. dan ben je zo weer het mannetje. Bij de weg, je voeten ook. -
08 Oktober 2012 - 22:30
Ad:
Olla, Alek.
Wat moet ik nu nog schrijven na al die opbeurende woorden van zoveel anderen?
Alles is al gezegd.
Hoewel? De vorige keer dat je aan de ontstekingsremmers moest zat je in Frankrijk.
Misschien maakt dat nu het verschil. Stel je toch eens voor dat die spaanse medicijnen echt veel beter zijn.
Dan moet de EU maar ingrijpen: Hebben wij ook goede medicijnen en de spanjaarden kunnen dat stukje economie verbeteren. Zal ze goed uit komen.
Rust nog maar even.
Buen Camino -
08 Oktober 2012 - 22:38
Kaja:
hoi broer
wat is dat nu,we gaan niet afhaken .neem je rust en je medicijnen en bid voor genezing.
wat het dragen door an betreft was echt lachen ,(de lamme helpt de blinde).
maar ik heb het volle vertrouwen in jullie beide ,dus kijk met plezier uit naar de verslagen van laatste stuk, sterkte en beterschap.en veel plezier samen.xxxxxxxxxxxxxxjezus -
09 Oktober 2012 - 00:19
Peregrinofrans:
Hoi Alek,
Ik hoop dat je met rust en medicatie weer de "oude"wordt! Doe rekoefeningen om de kuitspieren en de peesplaat op lengte te brengen.
Neem je rust en drink veel water, ga op je bed liggen met je voeten hoger dan je hart. Zo raak je makkelijk je afvalstoffen kwijt. Ook kan je je benen in de richting van je hart masseren. Je liep vandaag door een heel mooi oud bos met prachtige eiken. Ook over mooie slingerpaadjes met Keltische stenen muurtjes en mooi ouderwets landbouwgebied met maïs.
De route gaat over sappig groene heuvels, door kleine boerendorpjes langs hoeven en kerkjes, over holwegen, beekjes en onder oude eikenbomen door. Puur genot.
De holwegen (die hier Corredoira heten), stapplaatsen over riviertjes en met ommuurde paden van opeengestapelde keien werken als voortdurende tranquillizer. Wat een genot, wat een rust!
De corredoira wordt vochtiger door de bebossing. Deze paden doen bij regen tevens dienst als waterloop. Bij het gehucht Brea kwam je voorbij de 100-kilometerpaal.
Verder gaat het pad over bochtige corredoira’s en ‘n asfalt weg, vervolgens is het dal van Miño dat je aankondigt bij het stuwmeer van Beleesar van Portomarín in de buurt te komen. Dan de brug bij Portomarin over. Om de stad in te komen dien je een oude stadstrap met 45 treden te betreden.
Geniet voorlopig van alle rust. Mocht je toch een stukje gaan lopen, op het plein voor de kerk staat een webcam.
Buen Camino,
-
09 Oktober 2012 - 11:50
Bernadette:
Hallo Alek,
Ik denk dat ik een jou gluurder ben, wat een onzin. Je verhalen vind ik prachtig.
Wat heerlijk om jou verhalen te lezen en dan door mijn hoofd te laten gaan.
Soms liikt het wel of ik naast je loop. Hetis een hele belevenis voor je.
Jammer dat je nu last hebt van een ontsteking, heel vervelend ook.
Maar jou kenende loop je hem gewoon uit. Ik wens je daarmee dan ook heel veel sterkte.
En ik, ik gluur gewoon mee over je schouder.
Lieve groet Bernadette -
09 Oktober 2012 - 11:50
Bernadette:
Hallo Alek,
Ik denk dat ik een jou gluurder ben, wat een onzin. Je verhalen vind ik prachtig.
Wat heerlijk om jou verhalen te lezen en dan door mijn hoofd te laten gaan.
Soms liikt het wel of ik naast je loop. Hetis een hele belevenis voor je.
Jammer dat je nu last hebt van een ontsteking, heel vervelend ook.
Maar jou kenende loop je hem gewoon uit. Ik wens je daarmee dan ook heel veel sterkte.
En ik, ik gluur gewoon mee over je schouder.
Lieve groet Bernadette
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
