10-10-2012 – Portomarín - rustdag 2
Door: Alek Wyczynski
Blijf op de hoogte en volg Alek
10 Oktober 2012 | Spanje, Portomarín
Vanmorgen heb ik heerlijk uitgeslapen en vervolgens heb ik schandelijk lang gebruik gemaakt van het ligbad. Na een ontbijt met koffie en vers fruit kon zelfs het regenachtige weer me niet meer uit mijn goede humeur brengen. Mijn voeten zijn gelukkig geheel vrij van pijn en ik ben razend benieuwd hoe ze zich morgen gaan gedragen als ik ze weer ga belasten. Ik heb wat boodschappen en mijn wasje gedaan en nu rest mij niets meer dan in alle rust te wachten op de komst van mijn nieuwe wandelpartner.
Op de een-of-andere manier is er de laatste maanden toch een onderwerp onderbelicht gebleven en dat is de steun die ik heb ondervonden van de mensen die reageren op mijn schrijfsels. Hier put ik toch echt veel motivatie uit en het is altijd weer hartverwarmend om te lezen hoeveel jullie met mij meeleven. Uiteraard hiervoor mijn hartelijke dank en ik hoop dat jullie hiermee doorgaan tot ik weer thuis ben.
Aangaande mijn thuisreis kan ik kort zijn: ik heb nog niets geregeld. Afhankelijk van het feit of ik te voet naar Fisterra ga of dat mijn voeten toch dicteren om de bus te nemen, zal ik op enig moment voor de 2e keer in Santiago arriveren. Aldaar zoek ik wel uit hoe ik het best met de trein naar Nederland kan komen. Wanneer? Ik zie wel. In ieder geval vóór het eind van deze maand.
Dan iets over de geleverde prestatie. Ja, het is inderdaad een beste tippel om van Ede naar Santiago te lopen. Het is ruim 2500 km en dat lijkt veel, maar ik heb er dan ook vier maanden over gedaan. Stel ter vergelijking het volgende; een man met een gezonde eetlust eet een half bruin brood per dag. Dat zijn 3,5 broden per week en in vier maanden eet hij derhalve 3,5 x 16 = 56 broden. Leg je die allemaal op een hoop, dan roept iedereen dat dit een hele berg voedsel is en dat de man in kwestie twaalf lintwormen moet hebben die overigens niet in ploegendienst werken. Wat een prestatie!! Zijn eetlust is echter geenszins extreem omdat hij vier maanden tijd heeft om zich door die berg brood heen te eten. Van iedere dag een half brood staat toch ook niemand vreemd te kijken? Zo geredeneerd valt het dus allemaal wel mee. Je moet gewoon consequent een stukje eten of lopen en dan kom je er vanzelf. Pelgrimeren is dus niet moeilijk en het is ook geen topsport.
Inmiddels is Anneke gezond en wel aangekomen. Ze wilde onmiddellijk van start en ik heb alle moeite moeten doen om haar tegen te houden omdat we morgen pas vertrekken. Aan motivatie ontbreekt het haar in ieder geval niet.
Op de een-of-andere manier is er de laatste maanden toch een onderwerp onderbelicht gebleven en dat is de steun die ik heb ondervonden van de mensen die reageren op mijn schrijfsels. Hier put ik toch echt veel motivatie uit en het is altijd weer hartverwarmend om te lezen hoeveel jullie met mij meeleven. Uiteraard hiervoor mijn hartelijke dank en ik hoop dat jullie hiermee doorgaan tot ik weer thuis ben.
Aangaande mijn thuisreis kan ik kort zijn: ik heb nog niets geregeld. Afhankelijk van het feit of ik te voet naar Fisterra ga of dat mijn voeten toch dicteren om de bus te nemen, zal ik op enig moment voor de 2e keer in Santiago arriveren. Aldaar zoek ik wel uit hoe ik het best met de trein naar Nederland kan komen. Wanneer? Ik zie wel. In ieder geval vóór het eind van deze maand.
Dan iets over de geleverde prestatie. Ja, het is inderdaad een beste tippel om van Ede naar Santiago te lopen. Het is ruim 2500 km en dat lijkt veel, maar ik heb er dan ook vier maanden over gedaan. Stel ter vergelijking het volgende; een man met een gezonde eetlust eet een half bruin brood per dag. Dat zijn 3,5 broden per week en in vier maanden eet hij derhalve 3,5 x 16 = 56 broden. Leg je die allemaal op een hoop, dan roept iedereen dat dit een hele berg voedsel is en dat de man in kwestie twaalf lintwormen moet hebben die overigens niet in ploegendienst werken. Wat een prestatie!! Zijn eetlust is echter geenszins extreem omdat hij vier maanden tijd heeft om zich door die berg brood heen te eten. Van iedere dag een half brood staat toch ook niemand vreemd te kijken? Zo geredeneerd valt het dus allemaal wel mee. Je moet gewoon consequent een stukje eten of lopen en dan kom je er vanzelf. Pelgrimeren is dus niet moeilijk en het is ook geen topsport.
Inmiddels is Anneke gezond en wel aangekomen. Ze wilde onmiddellijk van start en ik heb alle moeite moeten doen om haar tegen te houden omdat we morgen pas vertrekken. Aan motivatie ontbreekt het haar in ieder geval niet.
-
10 Oktober 2012 - 17:03
Roel Van Dijk:
Hallo Alek, goed te lezen dat het weer iets beter gaat met je voet. Het zou toch bijzonder frustrerend voor je zijn als je zus de laatste dagen je rugzak zou moeten dragen en jou ook nog zou moeten ondersteunen.
Ik kan me herinneren dat ik de laatste dagen me heel dubbel voelde. Aan de ene kant blij dat het er bijna opzat na 85 dagen lopen, aan de andere kant een soort intense triestheid dat het dan voorbij zou zijn. Ik heb dan ook na Santiago zelfs nog een omweg via Muxia naar Finisterra gemaakt om het eind uit te stellen...
Vooral de laatste etappe van Muxia naar Finisterra bleek die dubbelheid waarbij geest en lichaam elkaar beïnvloeden. Ik voelde me doodmoe zo op de laatste dag (het was ook wel erg heet, maar blijkbaar liet ik de moeheid nu pas toe) maar tegelijkertijd het gevoel van "desnoods kruipend verder maar ik zal het halen".
By the way, vergeet niet ook in Finisterra een getuigschrift te halen. Altijd leuk voor de verzameling.
Ik wens je nog een lang(zaam) genieten toe deze laatste dagen.
Hartelijke groet,
Roel
Ps je kunt natuurlijk ook gewoon terug lopen!
-
10 Oktober 2012 - 19:16
Rob En Loes:
Hoi Alek,
Dat verhaal met die broden. Is dat ook met wandelschoenen te doen?
In een vorig verhaal schreef je dat je mentaal afscheid van je werkgever hebt genomen. Toch even terug naar die tijd. Na een uitzending van enige maanden vond vrijwel iedereen dat de toelage (bij elkaar opgeteld) belachelijk veel was. Heb je toen dat verhaal met die broden uit de kast gehaald?
Hoe dan ook, 2500 km is veel, vier maanden is lang, je zult die broden maar op moeten eten en Santiago is vlak bij. Nog even volhouden, niet vergeten te genieten en vooral geen wedstrijd van maken.
Ik neem mijn petje voor je af, hoe relativerend je het ook probeert te omschrijven. -
10 Oktober 2012 - 19:16
Rob En Loes:
Hoi Alek,
Dat verhaal met die broden. Is dat ook met wandelschoenen te doen?
In een vorig verhaal schreef je dat je mentaal afscheid van je werkgever hebt genomen. Toch even terug naar die tijd. Na een uitzending van enige maanden vond vrijwel iedereen dat de toelage (bij elkaar opgeteld) belachelijk veel was. Heb je toen dat verhaal met die broden uit de kast gehaald?
Hoe dan ook, 2500 km is veel, vier maanden is lang, je zult die broden maar op moeten eten en Santiago is vlak bij. Nog even volhouden, niet vergeten te genieten en vooral geen wedstrijd van maken.
Ik neem mijn petje voor je af, hoe relativerend je het ook probeert te omschrijven. -
10 Oktober 2012 - 20:47
Ilse:
Hoi hoi,
Ja en dan komt het eindpunt langzamerhand dichterbij. Gezellig dat jouw zus mee gaat lopen. Ach voor mij is iedere kilometer een hele prestatie dus toppie van haar hoor.
Ik hoop voor je dat de pijn weg blijft en dat je, je doel mag bereiken, te voet welverstaan. En even relaxen in bad is ook niet erg hoor, kun je meteen al het stof (en wellicht het ondergoed) eraf weken.
Ik heb het welkomstcommitee overigens al geregeld. Een live band en groots uitgepakt door heel Ede, plaatselijke krant enz..... ghe ghe ghe......
Succes nog!!!
Groetjes,
Ilse -
10 Oktober 2012 - 21:07
Peregrinofrans:
¡Hola Peregrino Alek,
Een pelgrimstocht is als het leven zelf! Een zoeken naar verbindingen tussen heden en verleden, gericht op de toekomst; ordening en relativeren. Inzien hoe betrekkelijk alles is. Onzekerheden ervaren en sterker worden. Jezelf tegenkomen en de balans opmaken. Vrijheid ondergaan en beseffen dat je met weinig ook ver kunt komen.
De waardevolle contacten onderweg spreiden gevoelens en meningen over de hele wereld uit. Het in wandeltempo ondergaan van zoveel moois aan bouwkunst, cultuur en natuur. Het zijn geweldige ervaringen!
Geniet van elke stap...
Buen Camino, -
10 Oktober 2012 - 21:43
Peter:
Hmmm, de vergelijking tussen brood eten en afstand lopen gaat wat mank.....oké, onhandige woordkeus, maar je vat 'm vast wel. Zesenvijftig broden blijft nou eenmaal overzichtelijker dan zesentwintighonderd kilometer. En even voor de duidelijkheid: Jouw eetlust kennende eet jij dat ook EN je loopt die afstand, dus je doet beide. Misschien wel tegelijkertijd. Wat dus betekent dat je twee prestaties van enige omvang levert in die vier maanden. Door die zesentwintighonderd kilometer te relativeren, toon je eens te meer aan dat die rustdagen je geen goed doen. Je gaat er erg vreemde dingen van vertellen. Adios compañero!! -
10 Oktober 2012 - 23:08
Ad:
Olla, Anneke en Alek
Brood en spelen, brood en lopen, wat maakt het nu nog uit?
Geniet de komende dagen van het onderweg zijn.
Voorzichtig met je voeten.
Buen Camino
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
