11-10-2012 – Eirexe
Door: Alek Wyczynski
Blijf op de hoogte en volg Alek
11 Oktober 2012 | Spanje, Ligonde
Het enige nadeel van een wandelzus is dat ik bijna geen tijd meer over heb om te schrijven. Voor de rest is het voor ons beiden (nu al) een unieke en onvergetelijke ervaring. Ze loopt als een kievit en ik heb echt moeite haar bij te houden. Daar is de peesplaatontsteking aan mijn rechtervoet goeddeels schuldig aan, want ondanks drie dagen rust begon mijn voet halverwege de dag toch weer op te spelen. Wat ook roet in het eten gooide was het weer. Een vervelende miezerregen ging over in een aantal fikse buien en dat haalt de aardigheid er toch een beetje vanaf. Gelukkig dat we een fantastisch onderkomen hebben gevonden in Pensión Eirexe in het gelijknamige gat, dat eigenlijk nog te klein is voor deze omschrijving. We hebben na een heerlijke douche ons dagelijkse wasje gedaan en dat hangt nu buiten niet te drogen in de stromende regen. Gelukkig zijn de weersverwachtingen voor morgen minder somber en hopen we dat we de was morgen alsnog droog krijgen.
Als je elkaar een lange tijd niet hebt gezien valt er heel wat te bespreken. Dat hebben we dan ook gedaan. In het café aan de overkant. Het café bleek overigens ook over een prima keuken te beschikken zodat we hier in alle rust door kunnen zakken. Niet te diep, want morgen gaan we toch weer op pad en het is bewezen dat katers niet van wandelen houden. Anneke is zeer gemotiveerd en het is hartstikke leuk om haar te zien genieten van alles dat de camino de camino maakt. Eenmaal geïnfecteerd met deze ziekte kom je er nagenoeg niet meer vanaf. Ook in haar geval ben ik bang dat het chronisch is. En da's maar goed ook.
Als je elkaar een lange tijd niet hebt gezien valt er heel wat te bespreken. Dat hebben we dan ook gedaan. In het café aan de overkant. Het café bleek overigens ook over een prima keuken te beschikken zodat we hier in alle rust door kunnen zakken. Niet te diep, want morgen gaan we toch weer op pad en het is bewezen dat katers niet van wandelen houden. Anneke is zeer gemotiveerd en het is hartstikke leuk om haar te zien genieten van alles dat de camino de camino maakt. Eenmaal geïnfecteerd met deze ziekte kom je er nagenoeg niet meer vanaf. Ook in haar geval ben ik bang dat het chronisch is. En da's maar goed ook.
-
11 Oktober 2012 - 19:31
GER:
Kijk... ik is we geworden... mooi, maar wel ff wennen. Ja misschien dat je nu zult denken what's on a man's mind maar toch... Ik heb Eirexe even vertaald via google.. en dan lees ik erectie.. Niet te lang blijven daar nou je al zo lang van huis bent.. Fijne wandeling samen. -
11 Oktober 2012 - 19:31
GER:
Kijk... ik is we geworden... mooi, maar wel ff wennen. Ja misschien dat je nu zult denken what's on a man's mind maar toch... Ik heb Eirexe even vertaald via google.. en dan lees ik erectie.. Niet te lang blijven daar nou je al zo lang van huis bent.. Fijne wandeling samen. -
11 Oktober 2012 - 19:31
GER:
Kijk... ik is we geworden... mooi, maar wel ff wennen. Ja misschien dat je nu zult denken what's on a man's mind maar toch... Ik heb Eirexe even vertaald via google.. en dan lees ik erectie.. Niet te lang blijven daar nou je al zo lang van huis bent.. Fijne wandeling samen. -
11 Oktober 2012 - 20:11
Peter:
Ja Ger, nou weten we het wel :-).
Leuk man, dat de tocht met je zusje zo bevalt. Je zult natuurlijk wel een goede verhouding hebben om al samen aan zo'n onderneming te beginnen, maar het moet ook nog maar eens goed uitpakken. Met de jongste zus van Joyce zou ik ook een eind komen, maar met m'n eigen jongste zus had ik waarschijnlijk na de zesde boom de bast er al afgetrokken. Om een zweep van te maken, een hele nare zweep.
Jammer van dat beroerde weer. Met mooi weer willen katers nog wel eens een wandelingetje maken, maar met regen wordt het verdriet, inderdaad. Toch is doorzakken de moeite waard als je elkaar veel te vertellen hebt. Pak een rustdag, Santiago ligt er volgende week ook nog wel. Kater ook blij en de was weer droog. Plus wij een dag langer lol van je wedervaren. Nou...wat denk je? -
11 Oktober 2012 - 20:43
Ger:
nou nou zeg dat wel, haha. ik ben in 2 dingen slecht.. 1 wachten tot een bericht verhuist van mijn scherm naar de reacties.. en 2.. als ik dan te vaak ongeduldig heb gedrukt op de toets weet ik weer niet hoe de tevele berichten weg te halen, haha.. wees dus maar blij dat ik slechts 3 keer gedrukt heb in mijn ongeduldigheid. -
11 Oktober 2012 - 21:29
Rob Luijken 7-9:
Leuk zo'n dorpje met een Keltische naam. Begrijp dat je met militaire precisie de planning van de resterende overnachtingen dus weer ter hand hebt genomen. Dan heb je wel je herkenningsplaatje aan de wilgen gehangen maar een vos verliest zijn streken niet en aan de vruchten herkent men de boom.
Een verhaaltje voor het slapen gaan dan maar!
Laten we voor de verandering je reis eens bezien vanuit een 1000 jaar oude eik.
Reeds lang stond hij daar, eens per jaar beklommen door de Keltische Druïden die gekleed in hun witte gewaden met een gouden sikkel de maretakken uit zijn kruin sneden. Gekoesterd en aanbeden werd hij als de koning van het woud. Menig barre wintermaand had onze eik al doorstaan door in tegenstelling tot andere bomen zijn blad 's winters ter bescherming vast te houden, iets wat eenstemeer iets zei over zijn wilskracht en macht.
Nu, al die jaren later, was hij nog steeds een baken voor menig pelgrim, al duizenden hadden aan zijn voeten gelegen en steun en rust gezocht tegen zijn warme bast. Hoe graag zou hij me ze zijn meegelopen, al was het maar een paar meter. Zijn machtige stronk tintelde tot in het diepste van zijn wortels. Zoveel verhalen en overlevingen lagen opgeslagen in zijn jaarringen en hij was vastbesloten ze te delen.
Inmiddels komt onze vermoeide pelgrim Alek aangestiefeld en kijkt vol bewondering naar de omvang van deze monumentale eik. Hij besluit heel even in de luwte, uit de wind, de verkoelende schaduw van de eik te genieten en langzaam, door het wiegen en het ruizen van de boom, zakt hij weg in wat een verkwikkend middagdutje zal worden. Innig omstrengeld zo lijkt het, ligt hij daar dan tussen de wortels van de majestueuze eik te snurken. Door deze welhaast intieme nabijheid ziet de sluwe oude eik zijn kans schoon om met worteloplegging zijn verhalen een voor een naar het onderbewustzijn van de vermoeide pelgrim over te dragen.
Onder invloed van de boom waant Alek zich inmiddels deelgenoot van de avonturen van Taran. Als ridder van de Ronde Tafel beleeft hij avontuur na avontuur en belooft hij uiteindelijk Taranis de dondergod op zijn verdere pelgrimstocht te waken over het lot van de onder zijn verantwoorlijkheid gestelde jonkvrouw An.
Plotseling brengt een in zijn schoot vallende eikel hem weer terug in de werkelijkheid, boordevol energie en met een hoofd vol verhalen die vragen om breed uitgemeten te worden. Alek springt op en heel even lijkt het alsof de boom gevangen in zijn hoofd met hem mee wandelt..en zo is het natuurlijk ook een beetje.
En de eikel?....die is net als alle andere eikels bezield door een fee en daardoor voor een ieder die haar op zijn weg vindt, een geluksbrenger. -
11 Oktober 2012 - 21:35
Marlies:
Hoi Alek
Wat lijkt me dat heerlijk om zo'n vertrouwd iemand nu weer bij je te hebben, zalig....
Vooral om het laatste stuk met je te delen en waarin jullie je voor kunnen bereiden op de aankomst in Santiago....en dan je schoenen te verbranden.Kan je jezelf al wel voorstellen in je eigen stoeltje thuis bij je vrouw? Da's anders al langer geleden, ook dat je in je eigen vertrouwde bedje lag.....dus na je aankomst wacht er nog veel meer moois maar vooral vertrouwds op je.
Succes met de laatste loodjes die je wel heel zwaar worden gemaakt nu.
Maar mocht je hem volgend jaar ( ?) weer lopen dan is je peesplaatontsteking wel genezen en ben je die pijn allang vergeten.
Maar nu eerst op naar het laatste stuk in goed gezelschap.Veel plezier samen -
11 Oktober 2012 - 22:16
Ad:
Olla, Anneke en Alek.
Weer een kostelijke beschrijving van deze dag.
En dan de reacties.
Daar wil ik niets aan toevoegen.
Hooguit de wens dat jullie samen keuvelend Santiago bereiken.
Voor morgen,
Buen Camino. -
11 Oktober 2012 - 23:38
GER:
Kijk... ik is we geworden... mooi, maar wel ff wennen. Ja misschien dat je nu zult denken what's on a man's mind maar toch... Ik heb Eirexe even vertaald via google.. en dan lees ik erectie.. Niet te lang blijven daar nou je al zo lang van huis bent.. Fijne wandeling samen. -
12 Oktober 2012 - 13:51
Peerke:
Alek, succes met de laatste loodjes. Hopelijk wil het lukken met je pees ontstekking.
Ik zal dumen.
GGrrrrr Peerke -
12 Oktober 2012 - 17:35
Tineke En Jos Uden:
Hoi die Alek en zus natuurlijk.
Wat geweldig om met haar te lopen,en wat heb je een boel te vertellen,na al die maanden wat jij al gelopen hebt.
Hopelijk gaat het met je peesje wat beter,we zullen de goden aanroepen,dat dit vervelende euvel snel tot het verleden behoort Alek wat schiet het nu op,de laatste kilometers,wij gaan al vast duimen, je moet het afmaken man.
Heel veel gezelligheid en loopplezier met zus Anneke.
DOEIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII.Jos en Tineke.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
