13-10-2012 – Arzúa

En alwéér zijn we een stel goudfazanten wat het weer betreft. De vooruitzichten waren ronduit slecht (en zijn dat nog steeds), doch vandaag hebben we wederom in een mild herfstzonnetje gelopen. De dag begon met een kraakheldere hemel en temperaturen rond het vriespunt. Gelukkig stond er hoegenaamd geen wind en kreeg de zon al snel de overhand zodat de jassen in de rugzakken konden. Ook vandaag ging de camino door een schitterend stuk natuur en regelmatig werden we getrakteerd op de typische mentholgeur van de eucalyptusbomen. Ook vandaag hielden onze voeten zich redelijk rustig zodat we allebei zonder al teveel last deze etappe konden afleggen.

Wandelen met Anneke is een bijzonderheid. Ondanks zes brillen en dubbele contactlenzen in elk oog ziet ze sommige zaken niet erg scherp. Overigens heeft dit niets te maken met onze hoogfrequente alcoholconsumptie, doch is haar kwaal van louter optische aard. Zo ziet ze bijvoorbeeld in een restaurant haar patat frites aan voor asperges, óndanks het feit dat de ober verontschuldigend had medegedeeld dat de asperges juist op waren. Toegegeven, de frites waren niet echt bruin gebakken, maar toch. Een ander voorbeeld is dat ze zich na het douchen afdroogt met een toch wel kleine en stugge handdoek, waarvan later blijkt dat dit voorwerp doorgaans wordt gebruikt als vloermat. Goed, het is allemaal wit in die douche en het lijkt allemaal wat op elkaar zonder je brillen/contactlenzen, maar toch. Het opmerkelijkst was echter haar opmerking vanmiddag toen we even halt hielden in een schitterend stukje natuur. Ze stootte me aan en zei zachtjes: "Kijk daar, wat leuk, een konijntje!" Ik keek in de aangewezen richting en zag geen konijn, doch een flinke ree bevallig door een weiland stappen. Straks, als na de siësta de winkels weer open zijn, krijgt ze van mij een aardigheidje cadeau; een grote fles waterstofperoxide, want haar haar is nog lang niet blond genoeg. Eerlijk verdiend.

Los van deze opmerkelijkheden doet ze het verrassend goed op de camino en is het heel gezellig om samen met haar naar Santiago te kuieren. Het is voor haar een eerste kennismaking met de camino en ik merk in alles dat ze er met volle teugen van geniet en zoveel mogelijk in zich op probeert te nemen. Ook voor mij is het meer dan een welkome afwisseling van mijn beleving van de camino en ik ben erg blij dat ze samen met mij het laatste stuk naar Santiago loopt. De lamme helpt de blinde tot het eind.